Jacek Kaczmarski (ur. 22 marca 1957 r. w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2004 r. w Gdańsku) - polski poeta, prozaik, piosenkarz, twórca tekstów piosenek. Znany głównie dzięki piosenkom o tematyce historycznej (Rejtan, czyli raport ambasadora, Sen Katarzyny II) i społeczno-politycznej (Mury, Nasza klasa, Obława).
Postać powszechnie kojarzona z etosem pierwszej Solidarności oraz stanem wojennym - okresem, kiedy jego liryka, rozpowszechniana w nieoficjalnych wydawnictwach, identyfikowana była jako głos antykomunistycznej opozycji.
W opinii społecznej utrwalił się wizerunek Kaczmarskiego jako barda z gitarą śpiewającego "protest-songi", choć jego twórczość wykraczała daleko poza ten stereotyp.
Stworzył szereg programów poetyckich, m.in.: Mury, Raj, Muzeum. Od 1981 r. przebywał na emigracji, gdzie powstały kolejne nowe zbiory poezji i albumy, a wśród nich: Zbroja, Przejście Polaków przez Morze Czerwone, Mój Zodiak, Kosmopolak, Notatnik australijski, Dzieci Hioba oraz Głupi Jasio.
Po powrocie do Polski w roku 1990 odbył, wraz ze Zbigniewem Łapińskim, pierwszą po 9 latach emigracji trasę koncertową, za której płytową wersję (Live) otrzymał w 2001 r. Złotą Płytę. W 1993 r. powstała nowa płyta - Wojna Postu z Karnawałem - w warstwie muzyczno-wykonawczej przygotowana wspólnie z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem Łapińskim. W 1994 r. powstały dwa kolejne programy: Sarmatia oraz zbiór kolęd i pastorałek - Szukamy stajenki.
Rok później powstał kolejny program pt. Pochwała łotrostwa. W roku 1995 Jacek Kaczmarski wraz z rodziną osiedlił się w Australii, skąd przyjeżdżał do Polski na koncerty i promocje kolejnych płyt. Pobyt w Australii zaowocował nowymi tekstami, utrwalonymi na płycie Między Nami oraz Dwie Skały, nagranej w grudniu. W roku 2000 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Kolejną Złotą Płytę otrzymał za Krzyk.
W 2001 roku Kaczmarski obchodził 25. lecie działalności artystycznej. Za jego życia ukazały się jeszcze płyty: Dwadzieścia (5) lat później (2001) i Mimochodem (2002), a już po śmierci - tomik poezji pt. "Tunel", zestaw Syn marnotrawny (2004), zawierający komplet wszystkich, polskich i zagranicznych, płyt nagranych przez poetę oraz zestaw Suplement (2006) z utworami nie zarejestrowanymi na oficjalnych płytach.
W marcu 2002 r. zdiagnozowano u Jacka Kaczmarskiego raka przełyku. Wielu ludzi, w tym artystów, wspierało go finansowo podczas kosztownych zabiegów. Nad ranem 10 kwietnia 2004 w szpitalu w Gdańsku stracił przytomność. Trzy godziny przed śmiercią w Wielką Sobotę został ochrzczony w wyznaniu rzymskokatolickim. Zmarł w tym samym dniu około godziny 18.30.
Jego prochy zostały złożone 24 kwietnia w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach Wojskowych.
Pod koniec marca tego roku, ukazała się pierwsza biografia Kaczmarskiego napisana przez Krzysztofa Gajdę pt. "To moja droga". Historia życia Kaczmarskiego przedstawiona została w relacjach jego bliskich i znajomych. Z ich wypowiedzi wyłania się portret artysty niejednoznacznego, skomplikowanego, nadzwyczaj interesującego, burzący panujący przez lata jego kariery stereotyp barda "Solidarności".
Autor z wszystkimi osobami rozmawiał i z fragmentów różnych historii stworzył oryginalną, rozpisaną na głosy biografię jednego z najważniejszych artystów współczesnej Polski, którego różnorodna twórczość wciąż żyje i zdobywa nowych wyznawców.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?