Finał drewnianej afery w Szczecinku

Głównego oskarżonego, byłego pracownika szczecineckiego Kronospanu odpowiedzialnego za dostawy surowca, skazano na 2 lata więzienia w zawieszeniu. Prokurator chciał 4-letniej odsiadki, bez "zawiasów". Nieco niższe, choć także w zawieszeniu, są wyroki dla dwóch pozostałych oskarżonych, dostawców drewna. Skazani mają także naprawić szkody. Dodajmy, że kolejne dwie osoby - byli pracownicy fabryki płyt drewnopochodnych - już dużo wcześniej dobrowolnie poddali się karze. Dostali rok i półtora w zawieszeniu, musieli także zapłacić grzywny.

Wyrok jest nieprawomocny. - Ja i mój klient musimy się zapoznać z uzasadnieniem wyroku i wtedy zapadną decyzje odnośnie apelacji - mecenas Mirosław Wacławski przypomina, że jego mocodawca od początku nie przyznawał się do winy i odwołanie jest mocno prawdopodobne. Przypomnijmy, że zaprzeczał, iż przestępstwo w ogóle zaistniało, bo inwentaryzacja nie wykazała braku drewna, a ustalenia prokuratury opierały się na zeznaniach jednej ze skazanych.

Niewykluczone więc, że orzeczenie sprawy całkiem jeszcze nie zamyka. A trwa już ona… osiem lat. Afera wybuchła we wrześniu 2007 roku, gdy po wewnętrznej kontroli służby Kronospanu odkryły nieprawidłowości w obrocie drewnem. Szczecinecki gigant zużywa ogromne ilości surowca, każdego dnia setki tirów dostarczają drewno do fabryki. Według kontrolerów firmy i prokuratorów mechanizm przekrętu wyglądał następująco - dostawcy drewna tzw. papierówki z województwa pomorskiego mieli wejść w układ z dwójką pracowników Kronospanu odpowiedzialnych za przyjmowanie surowca. Pierwsi mieli przywozić materiał, ci drudzy potwierdzać, że przyjęli go więcej niż w rzeczywistości i tworzyć dokumenty potwierdzające ten fakt. Firma wystawiała na tej podstawie fakturę i płaciła dostawcom, a ci mieli dzielić się pieniędzmi z dostawcami. Dodatkowo właściciele firm transportowych mieli tworzyć fikcyjne dokumenty kupna drewna od prywatnych klientów. Proceder miał trwać od jesieni 2006 roku. Kronospan swoje straty szacował na 1,3 miliona zł!

I właśnie rozmiar sprawy, tysiące dokumentów do sprawdzenia, a szczególnie trudności z wyliczeniem szkód sprawiły, że już na etapie śledztwa sprawa się przeciągała. Sąd apelacyjny uznał nawet za zasadną skargę głównego oskarżonego na przewlekłość postępowania i ukarał prokuraturę i sąd. Sam proces trwał ponad dwa lata. Stanął zresztą zaraz po rozpoczęciu - na pierwszej rozprawie - po odczytaniu aktu oskarżenia - sędzia zdecydowała, iż prokurator musi uzupełnić materiał dowodowy. Konieczne było sporządzenie opinii biegłego, który ma wyliczyć, że szkoda wyniosła właśnie 1,3 mln zł. Zabrakło mechanizmu wyliczenia szkody.