Hipokrates 2015. Cieszą mnie pacjenci wracający do zdrowia

Czy zawsze chciała Pani związać swoje życie z zawodem pielęgniarki?
Podjęcie decyzji o wyborze zawodu nie należy do łatwych. Tym bardziej, że dokonują jej osoby 15-, 16-letnie. Ja ze względów rodzinnych musiałam wybierać pomiędzy szkołami dostępnymi w miejscu zamieszkania. Choć nie do końca mogłam wyobrazić sobie przyszłą drogę zawodową, zawsze wiedziałam, że moim powołaniem jest pomagać innym ludziom.

Czy posiada Pani jakieś specjalizacje/ kursy/szkolenia?
W 2008 roku ukończyłam jednolite pięcioletnie studia na Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (obecnie PUM), gdzie uzyskałam tytuł magistra pielęgniarstwa. Posiadam również tytuł Pielęgniarki Specjalistki w dziedzinie pielęgniarstwa kardiologicznego.

Wybieramy najpopularniejszych lekarzy i pielęgniarki. Oddaj głos na swojego kandydata!

Jak przebiegała Pani kariera zawodowa, z jakimi ośrodkami zdrowia była Pani związana?
Dużą część życia zawodowego spędziłam w Koszalinie. W 2006 roku podjęłam pracę w tamtejszym Szpitalu Wojewódzkim. Kolejnych osiem lat opiekowałam się chorymi na Oddziale Anestezjologii, Intensywnej Terapii Dziecięcej i Neonatologicznej. W roku 2009 związałam się z Centrum Kardiologii Allenort w Szczecinku, gdzie pracuję do chwili obecnej, na Oddziale Kardiologicznym.

Co uważa Pani za swój największy zawodowy sukces?
Choć odpowiedź na takie pytanie nie należy do łatwych, sądzę, że jest to mój udział w uruchomieniu Oddziału Kardiologicznego z pracownią hemodynamiki w Szczecinku. To sprawnie funkcjonująca placówka, spełniająca najbardziej wyśrubowane europejskie standardy.

Jakimi cechami Pani zdaniem powinna odznaczać się dobra pielęgniarka?
Na wizerunek zawodowy składa się wiele czynników. Najważniejszym z nich jest oczywiście profesjonalizm, a więc doskonałe merytoryczne przygotowanie do pracy. Poza tym istotne są cechy osobowościowe: pogodne usposobienie, koleżeńskość i umiejętność pracy w zespole. Mimo upływu lat i nabierania zawodowej rutyny pielęgniarka musi pozostawać empatyczna w stosunku do pacjenta i wrażliwa na jego cierpienie.

Co zaliczyłaby pani do najlepszych, a co do najtrudniejszych aspektów swojego zawodu?
Zawsze i niezmiennie cieszą mnie wracający do zdrowia pacjenci. Ich uśmiech i nowe siły witalne, stanowią najlepszą motywację i doping do pracy. Trudny jest natomiast codzienny stres związany z odpowiedzialnością za zdrowie, a nawet życie innego człowieka.