Historia kandydatury

Z inicjatywą wyszła strona ukraińska, a stosowne porozumienie podpisano pod koniec września 2003 roku we Lwowie, w czasie spotkania prezesów federacji piłkarskich obu krajów. Ideę poparli ówcześni prezydenci obu krajów Leonid Kuczma i Aleksander Kwaśniewski.

25 stycznia 2005 roku rząd polski przyjął uchwałę, popierającą zorganizowanie przez Polskę wspólnie z Ukrainą piłkarskich ME w 2012 roku. W podjętej uchwale Rada Ministrów zadeklarowała współpracę z PZPN w zakresie organizacji turnieju. Minister spraw wewnętrznych i administracji przedstawił gwarancje w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa uczestnikom ME.

Sześć dni później PZPN oficjalnie zgłosił do UEFA kandydaturę Polski do organizacji, wspólnie z Ukrainą, turnieju finałowego mistrzostw Europy w 2012 roku. Podobny wniosek złożyła federacja ukraińska. W obu dokumentach znajdowały się adnotacje, że organizatorem ME będą wspólnie Polska i Ukraina.

Do organizacji Euro-2012 zgłosiło się osiem kandydatur. Chęć organizacji finałów ME oprócz Polski i Ukrainy wyraziły wspólnie Chorwacja i Węgry, a także Grecja, Włochy, Rumunia, Rosja, Turcja i Azerbejdżan. Swojej oferty nie złożyły Szkocja i Irlandia Płn., które wcześniej wyrażały chęć organizacji turnieju. Później wycofała się Rumunia.

Spośród ośmiu kandydatur pięć złożonych zostało po raz drugi. O prawo organizacji finałów ME w 2008 roku ubiegały się Grecja, Turcja, Węgry i Rosja a także Chorwacja wspólnie z Bośnią i Hercegowiną. Gospodarzami mistrzostw zostały Austria i Szwajcaria.

Do 21 lipca 2005 roku kandydaci musieli przedstawić stosowną dokumentację, wymaganą przez UEFA w pierwszym etapie selekcji. Terminu tego dotrzymało pięć kandydatur - Polska i Ukraina, Chorwacja i Węgry oraz samodzielnie Grecja, Włochy i Turcja. Aplikacji nie przesłały Rosja i Azerbejdżan.

W maju 2005 roku wybrano sześć polskich miast, w których odbywałyby się mecze Euro-2012. To Chorzów, Gdańsk, Kraków, Poznań, Warszawa i Wrocław, a jako ośrodki rezerwowe wyznaczono Bydgoszcz oraz Szczecin. Do organizacji meczów turnieju aspirowało 12 miast.

12 lipca PZPN zaprezentował oficjalne logo kandydatury Polski i Ukrainy. Dysponentem komercyjnym do jego praw jest Europejska Unia Piłkarska (UEFA). Logo przedstawia piłkę, otoczoną żółto- zielonym okręgiem. Dwa pięciokąty piłki są w barwach narodowych Polski i Ukrainy - jeden jest biało-czerwony, drugi niebiesko- żółty. Pozostała część piłki jest biało-czarna. Pod spodem figuruje trzywierszowy napis w języku angielskim: "POLAND UKRAINE candidate for UEFA EURO 2012".

8 listopada 2005 roku obradujący na Malcie Komitet Wykonawczy UEFA zdecydował, że do finałowej fazy rywalizacji o organizację piłkarskich mistrzostw Europy w 2012 roku przeszły wspólne kandydatury Polski i Ukrainy, Chorwacji i Węgier oraz samodzielna Włoch. UEFA odrzuciła kandydatury Turcji i Grecji.

W głosowaniu członków Komitetu Wykonawczego najwięcej głosów otrzymała kandydatura Włoch - 11. Wspólna oferta Chorwacji i Węgier otrzymała dziewięć głosów, Polski i Ukrainy - siedem, Turcji - sześć, a Grecji - dwa.

25 listopada ówczesny premier polskiego rządu Kazimierz Marcinkiewicz powołał Sztab Projektu Euro-2012, na czele którego najpierw stanął Paweł Szostek, zastąpiony później przez Piotra Gawrona.

W marcu 2006 roku w Budapeszcie wszystkie trzy kandydatury przedstawiły swoje prezentacje. W swoim stoisku Polacy i Ukraińcy położyli nacisk na potencjał gospodarczy i walory geograficzne dwóch krajów. Na wielkim wyświetlaczu prezentowano spoty promocyjne miast, w których odbywałyby się mecz w razie uzyskania prawa do organizowania ME (Warszawa, Wrocław, Poznań, Kraków, Chorzów, Gdańsk oraz Kijów, Lwów, Odessa, Donieck i Dniepropietrowsk).

W następnym miesiącu zdecydowano o zgłoszeniu do UEFA sześciu polskich miast, w których miałyby się odbywać mecze turnieju. Cztery wytypowano jako główne - Warszawa, Poznań, Gdańsk i Wrocław, dwa jako dodatkowe - Chorzów i Kraków. Ukraina zdecydowała także o wyborze czterech głównych miast - Kijowa, Doniecka, Dniepropietrowska i Lwowa. Dodatkowo do dokumentów dołączona została Odessa.

31 maja 2006 roku w siedzibie UEFA w Nyonie złożone zostały dokumentacje dotyczące drugiego etapu selekcji. Na każdą ofertę składały się opasłe tomy tekstów, zdjęć, wykresów, tabelek itp. Strona polsko-ukraińska złożyła kilkanaście segregatorów dokumentacji, to samo zrobili Chorwaci z Węgrami oraz Włosi.

We wrześniu w Polsce i na Ukrainie przebywała delegacja UEFA, która wizytowała miasta zgłoszone do organizacji meczów ME. Jeden z członków delegacji Włoch, Giorgio Marchetti powiedział, iż wspólna oferta Polski i Ukrainy jest godna uwagi, ma wiele interesujących elementów, a plan przygotowań jest bardzo poważnie i szczegółowo przygotowany.

W październiku ubiegłego roku Komitet Wykonawczy UEFA postanowił przesunąć z grudnia 2006 na kwiecień 2007 wybór gospodarza Euro-2012. Zwłokę w podjęciu decyzji wytłumaczono chęcią dania więcej czasu kandydatom na przygotowanie oferty. Kilka dni później zdecydowano, iż ceremonia odbędzie się 18 kwietnia w Cardiff.

15 lutego tego roku do Nyonu dotarły ostatnie dokumenty kandydatów do organizacji finałów mistrzostw Europy w 2012 roku. W polsko-ukraińskiej aplikacji znalazły się m.in. umowy stadionowe, hotelowe, umowy z miastami, mającymi organizować mecze Euro-2012 oraz gwarancje rządowe i samorządowe, związane z przygotowaniem imprezy, a także podpisana w październiku 2006 roku przez prezesa PZPN Michała Listkiewicza umowa organizacyjna na finały ME.

20 lutego tego roku decyzją ministra sportu Tomasza Lipca Michał Nykowski zastąpił Piotra Gawrona na stanowisku szefa Sztabu Projektu EURO 2012. Nykowski był dotychczas zastępcą Gawrona ds. marketingu i promocji.