Kamień na zgodę. Stulecie budynku liceum w Szczecinku [film]

To symboliczny gest, który ma służyć pojednaniu między Polakami a Niemcami, których na dziesięciolecia podzieliła historia. Dość powiedzieć, że dopiero w roku 2004 członkowie stowarzyszenia uczniów Gimnazjum Księżnej Jadwigi (Fürstin Hedwig Gymnasium) po raz pierwszy mogli oficjalnie odwiedzić swoją dawną szkołę. - Dziś nasza misja powoli się kończy, jest nas coraz mniej, sam mam 82 lata - mówił Hans Henning Molkentin zapowiadając, że za nieco ponad rok stowarzyszenie się rozwiąże, a współpracę z kolegami ze Szczecinka podejmą młodzi uczniowie z gimnazjum Heinricha Voβa z Eutin, miasta, które po wojnie objęło patronat nad szczecineckimi ziomkami. Ze stowarzyszeniem żegna się także Gesine Reinstrom, jego przewodnicząca, która choć sama do szczecineckiego gimnazjum nie chodziła, to zna je doskonale z opowieści mamy. - Przez 20 lat jeździłam z nią na zjazdy dawnych uczniów - powiedziała nam, że w szczytowym momencie stowarzyszenie liczyło ponad 700 członków. Dziś zostało oko 120, z tego spora część to już potomkowie absolwentów.

- We wspólnej Europie ważne jest przełamywanie ksenofobii i strachu przed tym, że przyjdą Niemcy i zabiorą nam nasze domy - mówił z kolei burmistrz Szczecinka Jerzy Hardie-Douglas.

Nową szkołę zbudowano z inicjatywy Christiana Roggego, dyrektora gimnazjum w latach 1895-1913. Wcześniej szkoła mieściła się w budynku przy dzisiejszej ulicy Piotra Skargi, który do niedawna był internatem CSI Słowianka. Nowy gmach wzniesiono nieopodal, na boisku szkolnym nad jeziorem. Teren oddało miasto, rząd pruski sfinansował budowę kosztem 283 tys. marek. Uroczystego otwarcia dokonano w kwietniu 1913 roku.
Dzisiejsi gospodarze szkoły nie mają się czego wstydzić. Kilka lat temu budynek I LO przeszedł gruntowny remont. Zbudowano nową salę sportową i boisko. Nad wejściem przywrócono przedwojenny łaciński napis Juventuti sacrum, czyli "poświęcony młodzieży".

Na potężnym głazie narzutowym, który stanął w miejscu zniszczonego w latach 60. pomnika dyrektora Friedricha Rödera, dyrektora gimnazjum w latach 1844-1861, zalazł się krótki napis w języku niemieckim i polskim. Obelisk stanął niedaleko pomnika nagrobnego Jana Samuela Kaulfussa, dyrektora i odnowiciela gimnazjum w latach 1824-32.