Marsz Żółtej Wstążki #PoGodność też w Koszalinie

Marsz Żółtej Wstążki #PoGodność - to jedyne tego typu wydarzenie w naszym kraju – które ma okazać naszą solidarność ze wszystkimi, którzy borykają się z problemami psychicznymi w Polsce i ich bliskimi. Wydarzenie odbywa się po raz szósty po to, by wspierać reformę systemu opieki psychiatrycznej. Ma nagłośnić wiele kwestii, które są na co dzień pomijane milczeniem – np. dyskryminację osób po kryzysach psychicznych, ich negatywny obraz w mediach, słaby dostęp do profesjonalnej pomocy, zwłaszcza w dalszych częściach kraju, czy rozwijanie profilaktyki samobójstw, których liczba dramatycznie wzrasta.

Wydarzenie odbędzie się 3 czerwca (w piątek) w Koszalinie przy ul. Zwycięstwa 119 (Poradnia Zdrowia Psychicznego) w godz. 12.00 - 14.00. 4 czerwca marsze przejdą ulicami Warszawy i Poznania.

Organizatorzy piszą: „Bardzo liczymy na Państwa obecność. Jest to dla nas szczególnie ważne. Leczenie nie powinno opierać się tylko na lekach, ale wspierać w zdrowieniu i utrzymaniu zdrowia. Taką szansę daje rozwijanie psychiatrii środowiskowej.

Nasza kondycja psychiczna jest w fatalnym stanie. Według badań przeprowadzonych przed pandemią, co czwarty mieszkaniec Polski doświadczał, doświadcza lub doświadczy kryzysu psychicznego. Teraz nie tylko liczbę kryzysów powiększyło doświadczenie walki z COVID-em, ale też wojna w Ukrainie.

Jaki jest cel wydarzenia? Po co maszerujemy?

• 1. Aby wsparcie dla osób w kryzysie było szybkie, jak najbardziej dostosowane do potrzeb i, aby wszyscy mieszkańcy Polski mieli równy dostęp do pomocy, żeby nie było białych plam na mapie, gdzie leczenie jest niedostępne.
• 2. Aby rozwijało się leczenie środowiskowe oparte na centrach zdrowia psychicznego tworzonych dotąd w pilotażu Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego.
• 3. Aby rozwijały się działania zapobiegające ogromnemu wzrostowi samobójstw.
• 4. Aby psychiatria została właściwie dofinansowana, lekarze i psychoterapeuci nie odchodzili do prywatnego sektora, żeby z oddziałów psychiatrycznych zniknęło przypinanie pacjenta pasami do łóżka – są inne formy opanowania pacjenta wymagające jedynie poprawy standardów panujących w szpitalu, zatrudnienia więcej personelu i zaaranżowania w sposób odpowiedni szpitalnej przestrzeni.
• 5. Aby osoby doświadczające kryzysu psychicznego miały taki sam dostęp do leczenia problemów ze zdrowiem somatycznym jak pacjenci somatyczni.
• 6. Aby wspierano przyszłych lekarzy w wybieraniu specjalizacji psychiatrycznej, a na studiach medycznych wprowadzono obowiązkowo zajęcia z komunikacji z pacjentem, aby studentom wybierającym specjalizację psychiatryczną zapewnić zajęcia, na które będą zapraszani eksperci przez doświadczenie.
• 7. Aby pacjent doświadczający kryzysu psychicznego i jego bliscy byli otoczeni szacunkiem przez osoby pracujące w ochronie zdrowia psychicznego, żeby służono im wsparciem i informacjami pomagającymi przejść przez to trudne doświadczenie.
• 8. Aby rozwijała się rola asystentów zdrowienia – osób po opanowanym kryzysie psychicznym i odpowiednim przeszkoleniu do wspierania ludzi w kryzysie i ich bliskich, żeby byli zatrudniani w centrach zdrowia psychicznego, ZOL-ach, DPS-ach, w pomocy społecznej, ośrodkach dla bezdomnych.
• 9. Aby osoby doświadczające kryzysu nie były dyskryminowane i żeby same się nie dyskryminowały pozbawiając się prawa do nauki, pracy czy miłości.
• 10. Aby powstawały kampanie społeczne na temat zdrowia psychicznego, aby zmieniać kulturowy wizerunek osoby doświadczającej kryzysu, a w szkołach rozwijały się programy, szkolenia, warsztaty wspierające dzieci i młodzież w dbaniu o zdrowie psychiczne.
• 11. Aby w Polsce został utworzony choć jeden oddział dla kobiet w ciąży doświadczających kryzysu psychicznego.
• 12. Aby utworzono w Polsce oddziały, na których przy doświadczających kryzysu dzieciach mogli być stale rodzice, tak żeby cała rodzina została wsparta.
• 13. Aby rozwijało się stosowanie nowoczesnych i skutecznych metod terapeutycznych, jak podejście otwartego dialogu czy reanimacja emocjonalna.
• III Deklaracja Warszawska
  Deklaracja została opracowana przy okazji III Kongresu Zdrowia Psychicznego. Jest to lista postulatów działań, które są konieczne do tego, by w Polsce zaczęła rozwijać się transformacja leczenia osób doświadczających kryzysu. Innymi słowy: by wsparcie dla osób w potrzebie było dostępne natychmiast; by formy pomocy były jak najbardziej dostosowane do pacjenta, różnorodne, udzielane blisko domu pacjenta – w jego lokalnej społeczności; włączające w terapię bliskich. Podpisały się pod nią osoby doświadczające kryzysów zdrowia psychicznego i ich bliscy, pracownicy ochrony zdrowia, pomocy społecznej i oświaty, przedstawiciele nauki, kultury i polityki, sojusznicy i przyjaciele ruchu przełamywania uprzedzeń wobec osób w kryzysach psychicznych.