Naukowcy i księża o ludzkiej godności i in vitro

"Godność osoby ludzkiej w świetle dokumentu Dignitas Personae" - tak brzmiał tytuł konferencji naukowej zorganizowanej przez Koło Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Wydział Duszpasterski Kurii Biskupiej.

- Kończy się rok kościelny, którego hasłem było przesłanie "Otoczmy troską życie" i ta konferencja jest przysłowiową kropką nad ,,i" - mówił ksiądz Janusz Bujak, witając uczestników konferencji - studentów, polityków, osoby duchowne.

- W Polsce toczy się dyskusja o projekcie ustawy o in vitro. Pragniemy, aby przy jego tworzeniu został ujęty punkt widzenia Kościoła Katolickiego.

Ten punkt widzenia jest zawarty w instrukcji "Dignitas Personae", dotyczącej niektórych problemów bioetycznych. To dokument Kongregacji Nauki Wiary, który został podpisany przez papieża Benedykta XVI. Mówi o tym, że podstawowa zasada wyrażająca wielkie "tak" dla życia ludzkiego powinna znaleźć się w centrum refleksji nad badaniami naukowymi w dziedzinie biomedycyny.

- Nauka rozwija się coraz szybciej, znamy coraz lepiej człowieka, jednak nie zawsze potrafimy przewidzieć skutki niebezpieczeństw, jakie niosą badania - przestrzegał ks. Mariusz Kołaciński, wykładowca etyki w Politechnice Koszalińskiej. - Kościół staje w obronie godności człowieka od poczęcia aż do śmierci.
Głos w debacie zabrali zarówno naukowcy z naszych uczelni - Wyższego Seminarium Duchownego czy Politechniki Koszalińskiej, jak i zaproszeni prelegenci. Joanna Próchniewicz z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu mówiła o roli tożsamości płciowej w życiu człowieka.

Lekarz i bioetyk z Gdańska, prof. Jerzy Umiastowski, wygłosił wykład o życiu człowieka przed narodzeniem. Doktor Tadeusz Wasilewski, znany w całym kraju ginekolog i położnik z Białegostoku, poruszył kwestie etycznych i medycznych aspektów programu in vitro oraz godności każdej istoty ludzkiej w kontekście leczenia niepłodności małżeńskiej. Opowiadał o pierwszym w Polsce, założonym w Białymstoku, ośrodku leczenia niepłodności za pomocą naprotechnologii.

To metoda alternatywna wobec zapłodnienia pozaustrojowego, polegająca na prowadzeniu dokładnych obserwacji kobiecego organizmu i tworzeniu indywidualnych wytycznych dla każdej pary starającej się o dziecko.