Niezwykłe słoneczne halo nad Ustką. Już drugi raz w tym roku!

Pierwsze tegoroczne halo uwieczniliśmy na zdjęciach w mroźny zimowy dzień 1 lutego 2021 roku. Tym razem jesienne Słońce otoczyło się tęczowym kręgiem z widocznym u góry łukiem stycznym i lekko zarysowanymi łukami przecinającymi się.

Halo jest to zjawisko optyczne, które zachodzi w atmosferze ziemskiej i jest widoczne wokół tarczy słonecznej lub księżycowej. Świetlisty pierścień jest biały lub zawierający kolory tęczy - wewnątrz czerwony, fioletowy na zewnątrz. Według Wikipedii zjawisko to wywołane jest załamaniem na kryształach lodu i odbiciem wewnątrz kryształów lodu znajdujących się w chmurach pierzastych piętra wysokiego (cirrostratus) lub we mgle lodowej. Różne rodzaje kryształów lodowych, możliwych ustawień w powietrzu i dróg optycznych w kryształach sprawia, że występuje wiele efektów halo. Małe halo ma rozmiar kątowy 22 stopni. Rzadziej na niebie pojawia się duże halo o rozmiarze kątowym 46 stopni.

Halo nad Ustką było wyraźne, lecz nie posiadało „pozornych” Słońc, choć takie już odnotowano. Sensacyjne zjawisko optyczne można było zaobserwować na Wybrzeżu przed 75 laty. Zachwycał się nim "Dziennik Bałtycki" z 1 marca 1946 roku. Z opisu wynika, że słoneczne halo musiało być niesamowite, bo na niebie w tęczowych kręgach świeciły aż trzy słońca!

Do kręgu otaczającego Słońce przylegały kręgi styczne i kręgi przecinające się, a w dwóch miejscach stycznych ukazały się dwa pozorne Słońca. Tak więc na niebie świeciły trzy. Wszystkie kręgi tęczowe miały wstęgę purpurowo-czerwoną po stronie Słońca, niezależnie od tego, czy była to część wklęsła, czy wypukła łuku tęczowego. Całe oświetlenie trwało ponad godzinę. Świetliste kręgi pojawiły się też na nadciągających z zachodu chmurach.

Może kiedyś i współczesne halo przybierze taką postać. Wypatrujmy, ale uwaga na wzrok.