Obraz miłości w literaturze. Omów zagadnienie na podstawie Pieśni nad Pieśniami. Odpowiedź do pytania na maturę ustną z polskiego

Matura ustna z języka polskiego w 2024 roku odbędzie się na takich samych zasadach jak w zeszłym roku. Uczniowie oprócz wylosowania pytania niejawnego, będą musieli zmierzyć się także z pytaniem jawnym. Trzeba więc wcześniej zapoznać się z listą zagadnień (110 pytań).

Jak więc ma wyglądać matura ustna z polskiego? Egzamin będzie przebiegać w następujący sposób:

• Zdający losuje zestaw egzaminacyjny składający się z dwóch zadań. Jedno z nich dotyczy lektury obowiązkowej (pytanie jawne) drugie innych tekstów kultury, uczeń omawia je na podstawie tekstu np. ikonicznego, literackiego czy językowego (pytanie niejawne).
• Maturzysta ma 15 minut, by się przygotować. W tym czasie może stworzyć notatki i przypomnieć sobie najważniejsze zagadnienia, które będzie chciał omówić w trakcie swojej wypowiedzi.
• Na podstawie przygotowanych materiałów uczeń przez około 10 minut wygłasza wypowiedź.
• Na koniec zdający odpowiada na pytania egzaminatorów. Na tę część egzaminu przewidziano około 5 minut.

Warto zapoznać się z całą listą jawnych pytań na maturę ustną 2024:

Wstęp: Nie bez powodu św. Paweł w liście do Koryntian pisał, że spośród trzech cnót – wiary, nadziei i miłości, największa jest właśnie miłość. To niezwykle ważne uczucie często staje się siłą napędową dla człowieka. Pracujemy, bo kochamy naszą rodzinę i chcemy im zapewnić dobry byt. Poświęcamy swój wolny czas na wolontariat, bo kochamy innych ludzi i czujemy, że możemy im pomóc. Bierzemy udział w praktykach religijnych, bo kochamy Boga i mamy świadomość, że w ten sposób możemy okazać Mu naszą wdzięczność i miłość. I wreszcie, jesteśmy w stanie poświęcić swoją wygodę i dobro na rzecz ukochanej przez nas osoby.

Teza: Literatura pokazuje zarówno oblicza miłości szczęśliwej, jak i nieszczęśliwej.

Argumentacja na podstawie Pieśni nad Pieśniami: Niezwykły obraz miłości, do którego twórcy odwoływali się na przestrzeni epok, został ukazany w Pieśni nad Pieśniami. Ten poemat liryczny mówi o szczęśliwej, pełnej zachwytu i radości miłości Oblubieńca i Oblubienicy. Kochankowie wzajemnie obdarzają się komplementami, cieszą się swoją obecnością.

Oblubieniec nazywa swoją ukochaną siostrą oraz przyjaciółką, co może świadczyć o ich duchowym pokrewieństwie. Z kolei Oblubienica wielokrotnie podkreśla ich wzajemną przynależność („mój ukochany jest mój, a ja jego”). Kochankowie wychwalają swoje zalety, głównie fizyczne. Jednak ich miłość nie jest oparta jedynie na fizyczności czy cielesności. Oblubienicę i Oblubieńca łączy silna więź.

Pieśń nad Pieśniami w piękny sposób ukazuje miłość małżeńską. Zakochani nie przestają się sobą fascynować, tęsknią, mówią o nierozerwalności uczucia, które ich połączyło. Jest to literacki obraz miłości oblubieńczej między dwojgiem ludzi. Warto jednak podkreślić, że oprócz dosłownego sensu (miłość romantyczna kobiety i mężczyzny), można zauważyć tutaj także sens symboliczny. Oblubieńcem jest Chrystus, a Oblubienicą Kościół (wszyscy ludzie).

To kolejny, niezwykły obraz miłości, jaki wyłania się spośród kart Pieśni nad Pieśniami. Ukazuje on prawdę, że Bóg kocha człowieka, chce mu dać wszystko to, co najlepsze, a jego miłość jest szczera. Jeśli człowiek odpowiada tym samym, może żyć w szczęściu i radości ze Stwórcą.

Odwołanie do wybranego kontekstu: Zupełnie inny obraz miłości został ukazany w pozytywistycznej powieści Bolesława Prusa pt. „Lalka”. Główny bohater – Stanisław Wokulski – zakochał się w pochodzącej z arystokracji Izabeli Łęckiej. Była to miłość platoniczna, niemogąca liczyć na szczęśliwe zakończenie. Wokulski zobaczył Łęcką w teatrze i od tamtej chwili bez pamięci się w niej zakochał. Postanowił, że ją zdobędzie.

Wyjechał za granicę, by jeszcze bardziej się wzbogacić. Kupił kamienicę Łęckich za zawyżoną kwotę, a także weksle oraz srebrną zastawę, by tylko pan Łęcki miał pieniądze na posag Izabeli. Zbliżył się do środowiska arystokracji – uzyskał ich szacunek. Wszystko to robił, by zdobyć serce Izabeli. Ona jednak nie chciała bogatego mieszczanina z odmrożonymi na Syberii czerwonymi rękoma. Ich miłość od początku skazana była na porażkę. Wokulski idealizował Łęcką, nadając jej cechy niemalże boskie. Z kolei Izabela przez długi czas w ogóle nie rozumiała jego zamiarów, przez wzgląd na to, że był kupcem, nie myślała, że może chcieć on ubiegać się o bycie jej mężem. Kiedy jednak zorientowała się, jakie są jego zamiary, postanowiła się zabawić uczuciami Wokulskiego, a ten zaślepiony miłością godził się na wszystko.

Miłość Stanisława Wokulskiego i Izabeli Łęckiej była nieszczęśliwa. Wszystko przez przepaść społeczną, która była między nimi, ale także zupełnie inne podejście do miłości. Wokulski był człowiekiem dojrzałym, wiele przeżył, gdy zobaczył Izabelę, uwierzył, że jest ona osobą, na którą czekał całe życie, która wreszcie może uczynić go szczęśliwym.

Z kolei młoda arystokratka wolała flirtowanie z wieloma mężczyznami czy wzdychanie do posągu Apollina lub włoskiego aktora Rossiego. Miłość tych dwojga skończyła się nieszczęśliwie – Wokulski usłyszał rozmowę Izabeli ze Starskim i zrozumiał wreszcie, że kobieta bawi się jego uczuciami. Nie był jednak w stanie wrócić do swojego dawnego życia. Możliwe nawet, że te trudne doświadczenia doprowadziły do samobójstwa głównego bohatera.

Inne przykładowe konteksty:

• „Kordian” Słowackiego – miłość Kordiana i Laury, miłość Kordiana i Wioletty;
• „Dziady” cz. IV Mickiewicza – nieszczęśliwa miłość Gustawa;
• Mit o Orfeuszu i Eurydyce;
• „Romeo i Julia” Szekspira.

Podsumowanie: Różne są oblicza miłości zarówno w życiu, jak i w literaturze. Dobrze przeżywana miłość uskrzydla, daje nadzieję i energię do życia. Z kolei nieszczęśliwe uczucie może prowadzić do cierpienia i rozpaczy. Warto więc o miłość zadbać, pielęgnować ją, jak robili to kochankowie z Pieśni nad Pieśniami.