Koszalin: pogrzeb Edwarda Żentary
- Pamiętam, jak po raz pierwszy wystąpił na scenie Teatru Propozycji Dialog w Koszalinie w benefisowym przedstawieniu "Aktor" w 1975 roku - wspomina Maria Ulicka, założycielka Stowarzyszenia Teatr Propozycji "Dialog". - Był aktorem perfekcyjnym i ogromnie skupionym. Widać było, że czuje widza. Potrafił nawiązać z nim emocjonalny kontakt. Nigdy nie patrzył na widzów pustym wzrokiem. A prywatnie? Był z wyboru bardzo zamknięty w sobie, ale i bardzo spokojny, ciepły. Nigdy się nie złościł - podkreśla.
- To zamknięcie się w sobie było zapewne zamknięciem przed złem tego świata. Ale na scenie nie istniało. Jako aktora cechowała go niesamowita delikatność i wrażliwość - wylicza Zdzisław Derebacki, dyrektor Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie, gdzie Edward Żentara pełnił funkcję dyrektora artystycznego.
Artysta występował też w teatrach: w Lublinie, Warszawie, Krakowie, Warszawie, Krakowie i Szczecinie. Po występie w serialach "Rodzina Połanieckich" (1978) i "W słońcu i w deszczu" (1979), zadebiutował na dużym ekranie w dramacie politycznym Feliksa Falka "Był jazz" (1981) u boku Michała Bajora.
Edward Żentara na deski koszalińskiego Dialogu powracał z małymi formami teatralnymi. Pamiętamy go z m.in. monodramów "Konopielka" Redlińskiego i "Maniza Clavier". - Miał przyjechać ze spektaklem "Kolega Mela Gibsona". Już go nie zobaczymy... - mówi Maria Ulicka.
Na koszalińskim cmentarzu pożegnała go rodzina, koledzy i koleżanki artyści, przedstawiciele władz miejskich - w sumie kilkaset osób.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?