Rekolekcje księdza Parfianowicza. Odcinek czwarty: Me Pieścidełko

W Biernowie jest kościółek, do którego część wystroju, m.in. tabernakulum, wykonał Michał, który nie był aniołem. Nie był też Michałem, gdyż nazywał się Zdzich. Zdzich za dużo pił i w końcu umarł na raka. Zanim to zrobił, przy pomocy swojego wielkiego talentu i niewielkiego młotka, wykonał kawał dobrej roboty. Był on bowiem alkoholikiem i utalentowanym rzeźbiarzem. Tym drugim bardziej, choć w kwestii picia był naprawdę zdolny do wszystkiego.

Z kolei w miejscowości Rzym, nad Tybrem, jest kościółek pw. św. Piotra. Janek Bernini zrobił w nim taki duży baldachim. Ładnych parę metrów wysokości. Janek też nie był Michałem Aniołem, ale fakt, to jego niebycie było mniej intensywne niż w przypadku Zdzicha. Janek, dzięki swemu baldachimowi wywarł wpływ na rozwój baroku w Europie. Zdzich, kojarzony bardziej z barkiem niż z barokiem, nie wywarł aż takiego wpływu chyba na nic, choć na mnie owszem.

Jednak kościółek w Biernowie od „kościółka” w Rzymie nie różni się w tym, co najistotniejsze - w jednym i drugim miejscu jest Najświętszy Sakrament - Bóg pod postacią chleba przechowywany w tabernakulum. To właśnie oznacza owe „Pieścidełko”, które opiewa kolęda „Lulajże Jezuniu”.

To jedna z tych kolęd, która o Wszechmogącym Bogu, Stworzycielu świata, Panu życia i śmierci, jak już to podkreślałem w poprzednich tekstach, mówi w sposób zaskakujący. Proponuję, mając w pamięci powyższe określenia Boga, przyłożyć do nich tekst także innej kolędy: „Oj Maluśki”. Co nam wyjdzie? „Oj Maluśki, Maluśki, Maluśki, Stworzycielu świata. Panie życia i śmierci, i śmierci, jako rękawicka”. Można zaśpiewać. Nie do rymu - to mało powiedziane. A jednak główna opowieść świąt Bożego Narodzenia jest właśnie o tym, że wielki Bóg chciał stać się mały, dostępny, dotykalny, dlatego „stał się ciałem” - o czym też mówią kolędy. Musiał naprawdę bardzo tego chcieć, skoro będąc bytem transcendentnym, dał się zmaterializować w postaciach ulepionych z mąki i wody, poddanych procesowi fermentacji, który jest niezbędny przy produkcji wina.

Jest przechowywany w każdym kościele, od Biernowa po Rzym, aby być wręcz fizycznie blisko - nawet za cenę profanacji. Pozwala nazywać się „Pieścidełkiem”, „Perełką„, „Maluśkim”. Nie dlatego, żebyśmy zapomnieli o tym, że jest Bogiem, ale dlatego, żeby nas swoją wielkością nie przytłoczyć. Relacja oparta na lęku nie ma przyszłości, dlatego tak wiele zła wielu ludziom wyrządziło straszenie ich Bogiem, co bywa wciąż stosowaną przez niektórych „metodą ewangelizacji”. Lękać się Boga? Nie polecam. Lękać się utraty Boga? Polecam gorąco.

A zatem On chce być „Pieścidełkiem”, aby można Go było wziąć na rękę, albo do ust, albo poklęczeć, czy posiedzieć kilka metrów od Niego. Kilka metrów od Boga. Kto z Państwa jeszcze za mną podąża? Ja czasami się w tym gubię. Jeżeli człowiekowi wydaje się, że Bóg jest daleko, może go nawet opuścił, nie słyszy go, nie interesuje się nim, to, szanując te odczucia, bo sam czasami ich doświadczam, wiem, że fakty im przeczą. Powody takiego poczucia oddalenia Boga mogą być różne, nie wyłączając własnego zaniedbania, jedno jednak jest pewne - Bóg jest Bogiem bliskim i łatwo dostępnym. To jedna z najważniejszych wiadomości bożonarodzeniowych. Lubię miejsca, w których jest tabernakulum. Lubię w nich „tracić” czas. Lubię też smak dobrze wypieczonej hostii. Dla mnie to wszystko oznacza bliskość.