Rozmowy z Zuzią

Wanda Chotomska

Wanda Chotomska

Jest autorką ponad 200 książek dla dzieci i młodzieży, audycji radiowych, telewizyjnych, scenariuszy do filmów krótkometrażowych i sztuk teatralnych. Jest autorką popularnej niegdyś dobranocki "Jacek i Agatka".
To ona zainicjowała pomysł nadawania przez dzieci Orderu Uśmiechu. W 1969 roku sama została kawalerem Orderu Uśmiechu.
Wśród ostatnio wydanych książek znajdują się: "Pięciopsiaczki", "Wiersze pod psem", "Kołysanki dla Zuzanki", "Kolędy i pastorałki", "Nasze ptaki" i wiele, wiele innych.
Od 14 lat Wanda Chotomska jest stałym gościem Słupskich Wiosen Literackich.
26 lutego 2003 roku Rada Miasta Słupska nadała Wandzie Chotomskiej tytuł Honorowego Obywatela Miasta Słupska.

- Napisała pani kilkaset wierszyków i bajek dla dzieci. Skąd czerpie pani inspiracje?
- Z tego co widzę i obserwuję na co dzień. Jestem bardzo bacznym obserwatorem, a przy tym przyglądam się i słucham dzieci.

- Jaki ma pani kontakt z dziecięcym czytelnikiem?
- Doskonały, często prowadzę długie rozmowy z moją trzyletnią prawnuczką Zuzią. Poza tym jest stałym gościem w przedszkolach i szkołach.

- Lubi pani takie odwiedziny?
- Bardzo. Mogłabym rozmawiać z dziećmi godzinami. One są zdziwione, że ktoś w ogóle z nimi rozmawia, bo najczęściej to dorośli tylko do nich mówią. Tak jest na przykład z nauczycielami w szkole. A dzieciom trzeba wyjaśniać, tłumaczyć, odpowiadać na pytania. I słuchać ich.

- Rodzice często nie mają na to czasu...
- I to jest właśnie tragedia! Telewizor nie zastąpi rozmowy. Poza tym przerażające jest to, że dorośli nie mają autorytetów, a przez to ich dzieci też nie ich nie mają. Mamusie czczą często idoli, a to zupełnie co innego. Idolem jest na przykład Doda Elektroda, która wpatrzona jest tylko w swój własny pępek. Dlatego też przeciwna jestem robieniu z dziecka gwiazdy.

- Co ma pani na myśli?
- Nie podobają mi się wszelkie konkursy piękności dla dzieci, ani konkursy piosenkarskie, gdzie małe dzieci udają dorosłych i śpiewają piosenki, których słów nie rozumieją.

Ostatnio słuchałam 7-letniej dziewczynki, która śpiewała "seksapil to nasza broń kobieca, seksapil to coś, co nas podnieca". Rodzice robią tym dzieciom ogromną krzywdę. Dziecko to nie małpka to naśladowania, ani papużka do powtarzania. Rodzice często nie dorośli do tego, aby być rodzicami.

- A to bardzo odpowiedzialna rola...
- Nie wystarczy dziecko urodzić. Trzeba od początku mieć świadomość, że to jest człowiek i wziąć za niego pełną odpowiedzialność. Trzeba je głaskać, mówić do niego, słuchać razem muzyki i czytać, czytać, czytać i to jeszcze wtedy, kiedy dziecko jest w brzuchu mamy.

- Co czytać?
- Małym dzieciom rzeczy pogodne, bliskie mu, zrozumiałe i mądre. Musi być tego jakiś sens.

- A co ze strasznymi bajkami?
- Czasami trzeba dostosować je do wieku dziecka. Ostatnio mówię do mojej prawnuczki Zuzi: - Chodź opowiem ci bajkę o czerwonym kapturku. Na co ona, że jak to jest ta z wilkiem, to jej nie chce.

Okazało się, że bała się zwierzaka, więc zmieniłam troszkę bajkę i opowiedziałam jej, że to był nie prawdziwy wilk, tylko człowiek przebrany za wilka, który miał taki rozpinany kombinezon, do którego weszła babcia z Czerwonym Kapturkiem, a później gajowy rozpiął kombinezon i obie z niego wyszły.

- Dzieci często zadają trudne pytania dotyczące bajek, na przykład dlaczego Kubuś Puchatek nie ma mamy, ani taty?
- Bo dzieci widzą więcej niż dorośli, którzy zajęci są tylko sobą. A poza tym przyrównują swój świat do świata bajkowego. Na wszystkie pytania trzeba dzieciom odpowiadać. I ważne, aby to były przemyślane i mądre odpowiedzi.