Sprawa paląca zwłoki

Pochowani w grobach

Pochowani w grobach

Zdzisław W. to nie jedyny wyciągnięty z grobu przestępca. Przypadków sfingowanej śmierci było o wiele więcej. Głośny był przypadek Krzysztofa Z. z Poznania, który najpierw umarł na zawał serca, by sąd umorzył mu sprawę, a później pojawił się jako świadek na procesie innego oskarżonego. Krzysztof Z. sam zgłosił swoją śmierć, ale jako Zdzisław O. - człowiek, który nigdy nie istniał.
Tymi konkretnymi sprawami zajmował się nawet sejm, a w lipcu 2005 roku ówczesny prokurator krajowy Karol Napierski zdawał z nich relację posłom. Przyznał, że aby zapobiec epidemii fikcyjnych grobów, ministerstwa sprawiedliwości, spraw wewnętrznych i administracji oraz spraw zagranicznych muszą potroić resortowe siły i opracować wspólny plan. Jak widać, plan był zjawą.

Dla życia na wolności sam pochował się w grobie. Dwa razy. Dla pewności.

Zdzisław W. lat 51. Urodzony w Chodzieży, zamieszkały w Poznaniu. Przemierza Polskę, wędruje, ucieka, oszukuje, wyłudza. Dwa razy sprzedaje to samo mieszkanie za 72 tysiące złotych. Albo jeździ samochodem z francuskim prawem jazdy jako Alain F. Od kilku lat ścigają go sądy i prokuratury w całym kraju. Wciąż ma nowe pomysły.

Wyłudzenie na nadciśnienie
Pierwszy raz umarł w 2004 roku w Bytomiu. W środku lata do Urzędu Stanu Cywilnego przyszedł niejaki Remigiusz Z. i pokazał kartę zgonu Zdzisława W. z pieczątką lekarską. Diagnoza: nadciśnienie.

Na upragnione efekty śmierci Zdzisław W. czekał pół roku. W styczniu Sąd Rejonowy Wrocław - Fabryczna umorzył sprawę o fałszerstwo i oszustwo z powodu... śmierci oskarżonego.

Ale już w czerwcu 2005 roku kierownik USC przerwał żałobę i powiadomił prokuraturę w Bytomiu. Wszczęto śledztwo, a za umarłym sąd w Szamotułach, który też sądził go za poświadczenia nieprawdy, rozesłał listy gończe.

Wtedy lekarz z pieczątki stwierdził, że żadnej karty zgonu nie sporządził, a Prokuratura Okręgowa w Poznaniu napisała do sądu we Wrocławiu, że Zdzisław W. jednak żyje i dalej można go sądzić. Jednak poznaniak zniknął jak duch.

To Zdzichu. To ojciec
4 lutego 2006 roku w Gdyni rozpędzona lokomotywa potrąciła mężczyznę. Ofiarę pochowano jako NN. Prokuratura w Gdyni umorzyła sprawę, bo winić za wypadek maszynisty nie można. Tymczasem w maju na komisariat w Wejherowie przyszedł gdynianin Krzysztof M. i zgłosił zaginięcie znajomego... Zdzisława W. Miał nawet dowód osobisty zaginionego. Policjant służbista nakrzyczał na niego, że cudzym dokumentem nie wolno się posługiwać, ale pokazał zdjęcia NN-ów. Na tym z wypadku kolejowego - dziwnym zbiegiem okoliczności - Krzysztof M. rozpoznał kolegę. - To Zdzichu - stwierdził z "dużą dozą prawdopodobieństwa".

Zwłoki ofiary kolei żelaznej przechowywał Zakład Medycyny Sądowej w Akademii Medycznej w Gdańsku. Następnego dnia do chłodni pojechał Szymon W., osierocony syn Zdzisława. - To ojciec - roz- poznał ciało wstrząśnięty.

Po tym Krzysztof M. z kartą zgonu rozjechanego przez lokomotywę kolegi pojechał załatwić sprawy urzędowe. - Ten pan już nie żyje - usłyszał w USC w Gdyni.
Jednak formalności dopełnił syn zmarłego. Wrócił z urzędu z aktem zgonu.

Pochowany w cudzym ciele
Tymczasem medycy z Akademii za zgodą prokuratury wydali ciało. Trumnę w pośpiechu zawieziono do krematorium. Urnę z prochami wywieziono do rodzinnej Chodzieży i tam urządzono pochówek.

- Gdy po jakimś czasie Prokuratura Okręgowa w Poznaniu interesowała się sposobem ustalenia tożsamości Zdzisława W., próbowaliśmy ponownie zidentyfikować zwłoki. Jednak nikt z jego rodziny nie zgodził się na pobranie materiału biologicznego do badań DNA, ani syn, ani nawet matka. Bez zgody nie wolno nam tego przeprowadzać - mówi Elżbieta Bramska-Czech z gdyńskiej Prokuratury Rejonowej. - Umorzyliśmy śledztwo w sprawie wypadku NN ofiary, po zidentyfikowaniu podjęliśmy je i umorzyliśmy, ale już w sprawie śmierci Zdzisława W., a teraz musimy je podjąć na nowo i umorzyć w sprawie NN.

Schowali go przed śmiercią
Z urzędowych zaświatów Zdzisława W. wskrzesili policjanci z gdańskiego oddziału Biura Spraw Wewnętrznych Komendy Głównej Policji, czyli tzw. policja wewnętrzna, która śledziła karierę pewnego policjanta z Gdyni z sekcji poszukiwania osób - Wojciecha G. "Policja w policji" ustaliła, że Zdzisław W. znowu odżył. Ale funkcjonariusze mieli wątpliwości, czy zatrzymali właściwego człowieka. Choć Zdzisław W. zapierał się, że to on, dowodem jego tożsamości były słowa konkubiny i... książeczka wojskowa podejrzanego.
W ubiegłym tygodniu policjanci po kolei przywozili do Słupska eks-umarłego i jego "zakład pogrzebowy". Na pierwszy ogień, choć nie piekielny, poszedł Zdzisław W. W sytuacji częstych zejść sąd wolał go zatrzymać przy życiu. - Istnieje obawa, że ucieknie, będzie się ukrywał, a biorąc pod uwagę fakt, że dwukrotnie sfingował swoją śmierć, może... znowu "umrzeć" - sędzia Edyta Sokołowska aresztowała podejrzanego na trzy miesiące.
Zdzisław W. przyznał, że wyłudził aktu zgonu. - Ale tylko jeden, wysoki sądzie - zapewniał. Teraz grozi mu do ośmiu lat i wcale nie pod ziemią.
Kondukt oskarżonych
Drugim w kondukcie aresztowym był 47-letni Krzysztof M. Dostał dwa miesiące za śmiertelną przysługę. - Zdzisław W. poprosił mnie o pomoc, a ja Wojciecha G., znajomego policjanta z Gdyni. - spowiadał się przed sądem. - Ten wymyślił, żeby najpierw zgłosić na komisariacie w Wejherowie zaginięcie Zdzisława W., a później rozpoznać te zwłoki z wypadku na torach.
Za mokrą robotę policjant Wojciech G. miał wziąć od Zdzisława W. 40 tysięcy złotych, z czego pięć przypadło Krzysztofowi M.
To potwierdził trzeci żałobnik - Wojciech G., aresztowany na dwa miesiące policjant. W śledztwie nieskory był do zwierzeń. Pękł przed sądem - Przyznał się, że za 35 tysięcy złotych, pełniąc funkcję publiczną, pomógł w fałszywej identyfikacji zwłok i wyłudzeniu aktu zgonu - mówi Beata Szafrańska, rzecznik słupskiej Prokuratury Okręgowej.
Tylko Szymon W. ma dozór policji i zakaz opuszczania kraju. No, ale przestał być sierotą.
Co kryje urna?
Śledczy nie chcą się pochwalić, jak złapali oszustów i łapówkarza. Milczą jak grób. To tajemnica czynności operacyjnych. Jednak ostatnie aresztowania nie kończą śledztwa. Na wyjaśnienia czeka sprawa wydania aktu zgonu przez USC w Gdyni, gdy Zdzisław W. już od dwóch lat figurował w aktach stanu cywilnego jako zmarły. Druga rzecz to praca Wojciecha G. w sekcji poszukiwania osób. I na koniec powraca pytanie, czyje prochy zostały pochowane. - Jeśli ofiarą wypadku jest osoba o nieznanej tożsamości, w czasie sekcji zwłok pobieramy jej krew, którą później przechowujemy - wyjaśnia dr hab. med. Zbigniew Jankowski, kierownik Zakładu Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w Gdańsku. - Natomiast przed sekcją policjanci zabezpieczają linie papilarne denata.
Może więc w przyszłości uda się ustalić, kim naprawdę był człowiek, którego przejechał pociąg. Jedno jest pewne. NN nie był zdany na pochówek opieki społecznej. Pogrzeb miał piękny.