Stan dróg krajowych

Koleiny
W 2003 r. udało się zatrzymać tempo degradacji stanu technicznego nawierzchni dróg krajowych, a nawet nieznacznie poprawić ich stan (o 3%). Na stan techniczny dróg największy wpływ mają pojazdy ciężarowe. W pięcioleciu 2000-2005 nastąpił wzrost ruchu ciężarówek z przyczepami o 44%. W poprzednim pięcioleciu (1995-2000) był wyższy i wynosił 68%. Obecnie przyrost ruchu pojazdów ciężarowych i osobowych postępuje nieco wolniej. Nie jest on równomierny. Na drogach międzynarodowych ostatnio jest on nieco niższy, niż na drogach wojewódzkich.
Siecią dróg krajowych przemieszcza się co roku prawie trzykrotnie więcej pojazdów, niż na drogach wojewódzkich. Prawie połowa długości dróg krajowych nie wymaga remontów w najbliższych latach. Natomiast około 50% dróg wymaga robót remontowych różnego rodzaju, jak wyrównanie, poprawa właściwości przeciwślizgowych lub uszczelnienia jezdni. Na połowie dróg zakwalifikowanych do remontów zabiegi powinny być wykonane natychmiast. Z ponad 17 tys. kilometrów krajowych aż 4268 km (24,9%) jest w złym stanie, a 4296 km - w stanie niezadaowalającym. Na długości ponad 8400 km (48,9 5) drogi są dobre (lub remontowane).
W 2005 r. przeprowadzono remonty na długości 1500 km dróg (bez wliczania obwodnic i napraw pojedynczych pasów). Było to za mało, ponieważ w końcu 2004 r. rekomendowano do remontu ponad 4 tys. km dróg.

W województwach
Stan techniczny dróg krajowych w poszczególnych województwach nie jest jednakowy. W kilku województwach odcinków w złym stanie jest zdecydowanie więcej, niż w innych województwach. Drogi w najgorszym stanie technicznym znajdują się w województwach Świętokrzyskim i małopolskim. Odcinków o złej jakości jest w tych województwach jest 1,5 raza więcej niż średnio w kraju. Ponad 60% dróg w tych województwach wymaga natychmiastowych remontów.
Najwięcej wzmocnień potrzebują drogi w woj. podkarpackim. Koleiny i nierówności podłużne występują w większości województw centralnych i wschodnich, a niskie właściwości przeciwpoślizgowe są głównie w rejonie Gór Świętokrzyskich i na południu kraju.
Jak przedstawia się stan najważniejszych w kraju ciągów komunikacyjnych? Według raportu, najlepszą “krajówką" jest droga nr 6 biegnąca od Szczecina przez Koszalin i Słupsk do Gdańska - 71,7% jej długości ma stan dobry. Prawie taką samą jakość (71,3% stan dobry) ma droga nr 17 prowadząca z Warszawy przez Lublin do granicy państwa.
Znacznie dłuższą listę tworzą drogi o znaczeniu krajowym będące w najgorszym stanie. Pierwsze miejsce zajmuje droga nr 12 (38,3 % stan zły) od granicy z Niemcami przez Leszno, Piotrków Trybunalski, Radom do Lublina. W podobnym stanie (31,6% droga dobra) jest droga krajowa nr 16 z Grudziądza do Olsztyna i granicy państwa. 27,3% drogi nr 2 jest w złym stanie (granica niemiecka, Poznań, Warszawa, Siedlce, granica wschodnia). Od 25 do 26% złych dróg występuje na trasach nr 8 (Wrocław - Warszawa -Białystok - Suwałki), nr 9 (granica - Barwinek - Rzeszów) i droga nr 7 (Gdańsk - Warszawa).
Najlepsze drogi krajowe (Szczecin - Koszalin - Gdańsk oraz Warszawa - Lublin - granica) mają 20% więcej odcinków ocenianych jako dobre, niż wynosi średnia krajowa. W zdecydowanie złym stanie - wymagającym natychmiastowych remontów - jest 1829 km dróg, w stanie niezadawalającym - 1973 km. Stanowi to 47,6% dróg krajowych. Niewielka to pociecha, że stan dróg krajowych jest nieco lepszy niż ogólny stan szlaków drogowych w Polsce.