Stefania Sosnowska

Pani Stefania to postać może mniej znana mieszkańcom Szczecinka. Na pewno nie z pierwszych stron gazet, ale - jak podkreślamy to za każdym razem - wśród ludzi 700-lecia mogą być wszyscy, którzy tworzyli i tworzą historię naszego miasta.

Stefanię Sosnowską przestawia Sławomir Miara, szef szczecineckiego Archiwum Państwowego: - Pani Stefania urodziła się na Wileńszczyźnie w rodzinie o silnych tradycjach powstańczych. Jej przodkowie bili się w powstaniu styczniowym w 1863 roku.

Po aneksji ziem zabużańskich przez Związek Radziecki, ze względu na wykształcenie medyczne, została skierowana do służb sanitarnych ministerstwa kolei ZSRR. Pracując na Kaukazie m.in. jako sanitariuszka, latem 1943 roku zwróciła się z prośbą do lokalnych władz o wyrażenie zgody na skierowanie do tworzonej 1. Dywizji im. Tadeusza Kościuszki.

Jesienią 1943 r. w Sielcach otrzymała przydział do batalionu im. Emilii Plater. Przechodząc z 1. Armią WP cały szlak bojowy (Lenino-Kołobrzeg-Berlin) była świadkiem wszelkich okrucieństw II wojny światowej. Była też przy oględzinach szczątków spalonych żywcem polskich żołnierzy w Podgajach.

Stefania Sosnowska została zdemobilizowana w stopniu podporucznika i jako felczer podjęła pracę w państwowej służbie zdrowia. W 1950 roku przybyła do Szczecinka i przez wiele lat pracowała w przychodni kolejowej PKP. Wielu mieszkańców Szczecinka na pewno pamięta ją z tamtych czasów, jako pogodną, uśmiechniętą i uczynną osobę. Z naszego miasta wyjechała do Łodzi w latach 80. XX wieku.