Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Sto dni chorobliwego, męczącego kaszlu

Anna Miszczyk
Oficjalne statystyki zachorować mogą być niedoszacowane. Badania potwierdzają, że krztusiec jest często przyczyną przedłużającego się kaszlu u młodzieży i osób dorosłych.

Zapomniana dziecięca choroba powraca. Każdego roku Światowa Organizacja Zdrowia odnotowuje nawet do 40 milionów przypadków krztuśca, z czego 400 tysięcy kończy się zgonem. W Europie od połowy lat 90. zauważono wyraźny wzrost zachorowań na krztusiec.

W 2007 r. zgłoszono około 2 tysięcy przypadków tej choroby. To o 31 procent więcej niż w 2006 roku. (1.520 przypadków). Aktualne dane epidemiologiczne wskazują, że 60 procent zachorowań odnotowano u osób powyżej 10. roku życia.
Największą liczbę zachorowań (prawie 96 tysięcy) na krztusiec zanotowano w

Polsce w 1960 r. Była to bezpośrednia przyczyna wprowadzenia szczepień przeciw krztuścowi do programów szczepień ochronnych. Dzięki temu w ciągu 30 lat od przeprowadzania obowiązkowych szczepień ilość zachorowań zatrzymała się na poziomie kilkuset zachorowań rocznie (107 przypadków w 1989 r.).
Jednak od 1990 roku obserwuje się wyraźną tendencję wzrostową. Jednocześnie nastąpiło przesunięcie zachorowań na starsze grupy wiekowe. W 2007 r. ponad 60 procent przypadków krztuśca dotyczyło osób powyżej 10. roku życia. Największą zapadalność odnotowano w grupie 10 - 14 lat (32 procent).

Oficjalne statystyki mogą być niedoszacowane. Badania przeprowadzone w Niemczech i USA dowiodły, że krztusiec jest często przyczyną przedłużającego się kaszlu u młodzieży i osób dorosłych (od 12 do 32 procent wszystkich przypadków).
Przyczyną wzrostu zachorowań w tych grupach wiekowych jest zanikanie odporności poszczepiennej po około 6 - 12 latach od zaszczepienia. Przechorowanie krztuśca także nie zapewnia trwałej odporności przeciw tej chorobie.

Krztusiec jest chorobą układu oddechowego, wywołaną przez bakterię Bordetella pertussis, potocznie nazywaną pałeczką krztuśca. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub bezpośrednio przez kontakt z osobą chorą. Cechuje go duża zaraźliwość - po kontakcie z zarażonym może zachorować nawet 100 procent osób.
Typowym objawem krztuśca jest długo utrzymujący się i nasilający kaszel, który zwykle występuje napadowo.
Krztusiec u najmłodszych przebiega w postaci kaszlu, po którym następuje bezdech i sinica. Osoby dorosłe chorują bez charakterystycznych objawów, jedynym symptomem może być długotrwale utrzymujący się kaszel. W wielu przypadkach mylony jest z astmą, zapaleniem krtani i zapaleniem oskrzeli.
Nierozpoznany krztusiec u dzieci starszych, młodzieży i osób dorosłych stanowi zagrożenie dla niemowląt, które nie otrzymały jeszcze pełnego cyklu szczepień przeciwko krztuścowi.

Krztusiec u małych dzieci może powodować ciężkie zapalenie płuc, trwałe uszkodzenie mózgu, a nawet opóźnienie rozwoju fizycznego i umysłowego. Może dojść do zaburzenia świadomości, uszkodzenia słuchu i wzroku.
Częstym powikłaniem jest także zapalenie ucha środkowego. Im mniejsze dziecko, tym przebieg choroby może być cięższy. U niemowląt mogą wystąpić drgawki, bezdech oraz zapalenie mózgu. W wyniku powikłań do trwałego uszkodzenia mózgu dochodzi w 2 procentach przypadków. Krztusiec u niemowląt jest realnym zagrożeniem dla życia dziecka.

Krztusiec w wieku dorosłym charakteryzuje się głównie długotrwałym napadowym kaszlem. Z tego powodu często jest nazywany "100 dniowym kaszlem". Z przeprowadzonych badań wynika, że prawie 80 procent osób dorosłych z potwierdzonym rozpoznaniem zgłaszało kaszel trwający co najmniej trzy tygodnie, a u 27 procent z nich kaszel utrzymywał się ponad 90 dni.
W połowie przypadków napady kaszlu kończą się atakiem duszności lub wymiotami. Wielu chorych ma problemy ze snem. Krztusiec może być przyczyną zapalenia płuc i zapalenia ucha środkowego.
U osób starszych choroba może wywołać wewnątrzczaszkowe krwawienie i w efekcie może doprowadzić do śmierci. Ze względu na nietypowe objawy, krztusiec bywa źle diagnozowany i nieskutecznie leczony. Błędne rozpoznanie choroby prowadzi do niepotrzebnych i meczących badań (np. w celu wykluczenia zmian nowotworowych w płucach) oraz naraża osobę chorą na groźne powikłania.

Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania krztuścowi jest szczepienie. U niemowląt powszechnie stosuje się szczepionki skojarzone chroniące jednocześnie przed trzema chorobami: błonicą, tężcem i krztuścem (DTP). Jednakże po około 6 -12 latach od zaszczepienia lub przechorowania, odporność organizmu zanika. Dlatego przypominające dawki szczepionki są niezbędne w celu zmniejszenia zachorowalności na krztusiec.
Wiele krajów w Europie, w starszych grupach wiekowych, wprowadzono szczepienia przypominające przeciw tej chorobie. Eksperci zalecają uzupełnienie szczepienia przeciwko tężcowi i błonicy o dodatkową ochronę przeciw krztuścowi wśród młodzieży i dorosłych.
Już wkrótce na rynku będzie dostępna szczepionka dla dzieci powyżej 4. roku życia i dorosłych.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!