W gminie Borne Sulinowo zginęły miliony pszczół. Prokuratura swoje, pszczelarz swoje

Pan Wojciech (nazwisko do wiadomości redakcji), mieszkaniec gminy Borne Sulinowo, zajmuje się pszczelarstwem. - W kwietniu 2019 pojechałem do pobliskiego rolnika żeby zapytać czy mogę postawić swoje ule na jego polu rzepaku – wspomina. Rolnik się zgodził, pokazał mi stanowisko, które mogę sobie przygotować, wymieniliśmy informację na temat oprysków, numerów telefonów.

- Pszczoły stały już od kilku dni na polu, rzepak puszczał coraz więcej kwiatów, pszczoły pracowały, ja przyjechałem na przegląd – opowiada dalej. - Moim oczom ukazał się dywan martwych pszczół przy ulach. Część tych, które przeżyły była osowiała i smutna, większość jednak była bardzo agresywna. Wrażenie jakby biedne pszczoły zwyczajnie nie wiedziały co się dzieje i co robić. Sam nie wiedziałem co się stało. W głowie chaos, natłok myśli… Przecież rozmawiałem z rolnikiem, mówił że wie co i jak, to na pewno nie on...było trochę przymrozków, może to dlatego...

Pszczelarz zebrał garść martwych zwierząt i pojechał do inspektora weterynarii w Szczecinku żeby się dowiedzieć co to może być. Owady trafiły do Instytutu Pszczelarstwa w Puławach. Potwierdził, że przyczyną śmierci było zatrucie środkiem chemicznym.

Problemem okazała się ilość pszczół, które przywiózł do badania - okazało się, że za mało. - Potrzebna była co najmniej szklanka – pan Wojciech mówi, że później okazało się to problemem, bo miano nie dochować procedur. - Zgodnie z nimi pszczoły do badań powinna wysłać specjalna zwołana w tym celu komisja, a nie inspektor weterynarii. Może i tak, ale dręczy mnie takie pytanie – skoro wyniki badania zrobione w uprawnionym do tego Instytucie pokazały, że pszczoły zostały zatrute środkiem chemicznym ochrony roślin, którego nie można stosować w okresie kwitnienia roślin pożytkowych, to co za różnica, kto te pszczoły do badania wysłał?

Ostatecznie po długiej walce o uratowanie pszczół padło 35 pszczelich rodzin. Nasz rozmówca straty oszacował na około 76 tysięcy zł. Ale nie to było najgorsze. - Prowadzę niewielką pasiekę wędrowną, nastawioną na rozwój oraz promocję zdrowego stylu życia, ekologii, zdrowych produktów pszczelich – pisze i nie ukrywa, że miał to być nie tylko sposób na życie, ale i zarabianie na nie. - Postanowiłem, że tym właśnie chcę się zajmować do końca życia, że to jest moja droga, że w końcu znalazłem to czego szukałem, Tak. Pszczoły, pszczółki, natura, nauka, rozwój, miód, dobry miód, kontakt z klientem, przekazywanie wiedzy młodszym.

Walka o znalezienie winnego trwa już ponad 2 lata i kosztowała pana Wojciecha masę zdrowia. Kontrola ochrony środowiska u rolnika (nie potwierdziła stosowania oprysków w okresie ochronnym, choć nasz rozmówca ma zastrzeżenia co do ustaleń), policyjne śledztwo, dochodzenie. Prokurator umarza postępowanie z powodu nie stwierdzenia czynu zabronionego. Zażalenie do sądu, kolejna, całkiem świeża decyzja prokuratora o umorzeniu. Śledczy opierając się na opinii biegłego podnoszą, że w tym samym czasie przy polu stały inne ule i tam pszczoły nie ucierpiały…

- Nie godzę się z ta decyzją i na pewno złożę kolejne zażalenie – mówi pszczelarz i gorzko dodaje. - Hasło dbamy o pszczoły to tylko modny slogan, za którym nic nie idzie. W praktyce nikt nie pomaga pszczelarzom. Kiedy coś złego się przydarzy i pszczelarz prosi o pomoc i o ochronę, wszędzie natyka się na ścianę w postaci bierności i niechęci. Po tym zdarzeniu z wytruciem zabrakło mi sił i środków by odbudować pasiekę. Przy świadomości, że nikt nie chce mi pomóc i zostałem zostawiony sam sobie, moje wysiłki przy ratowaniu pasieki skończył się załamaniem nerwowym. Schudłem 25 kilogramów. Moja pasieka zmniejszyła się do 15 uli, ale staram się nie tracić nadziei.