Niemiecka nazwa Pękanina brzmiała Panknin. Pierwotnie była to ulicówka, która została rozdzielona na dwie części przez przebiegającą przez nią drogę. Obecnie to droga krajowa prowadząca z Gdańska do Szczecina o dużym natężeniu ruchu.
Wieś powstała w średniowieczu. W 1270 roku książę Warcisław podarował ją cystersom z Bukowa Morskiego. Do czasów reformacji należała do opactwa bukowskiego. Następnie podlegała książętom pomorskim, a później domenie darłowskiej.
Jak podaje Brüggemann - w 1784 roku - wieś liczyła 10 gospodarstw chłopskich, jedno półchłopskie i jedno leśne. Mieszkali tu także: jeden zagrodnik i 4 budników (budnik to rzemieślnik osiedlony w lasach, wytwarzający smołę, dziegieć, popiół w prymitywnych urządzeniach, zw. budami). Stało tu 18 domów.
W następnym stuleciu z gruntów wiejskich wyodrębniono 3 duże gospodarstwa . W latach 20-tych XX wieku największe liczyło ponad 83 hektary i należało do Paula Völkera, dwa pozostałe liczyły - 80 hektarów (należało do Antona Kruckowa) i 78 hektarów (należało do Otto Tietza). 33 gospodarstwa liczyły do 5 hektarów powierzchni, 15 do 10 hektarów, także 15 do 20 hektarów i 16 powyżej 20 hektarów.
W Pękaninie działały liczne stowarzyszenia: weteranów wojennych, kobiet, śpiewacze (chór), sportowe, straży pożarnej, charytatywne. W latach 20-tych XX wieku powstał tu pomnik poświęcony pamięci mieszkańców wsi, którzy zginęli w I wojnie światowej. Obecnie pomnik zwieńczony jest figurą świętego.
Przed 1939 rokiem znajdowała się w wiosce gospoda i sklep kolonialny, mleczarnia do której przywożono mleko z sąsiednich miejscowości, poczta, kasa pożyczkowa, młyn. Mieszkali także liczni rzemieślnicy.
W 1864 wieś wraz z gruntami liczyła 1203 hektary, a w 1939 roku 1208 hektarów W 1819 roku mieszkało tu 198 osób, w 1864 - 439, w 1885 - 476, w 1925 - 503 (najwięcej w historii wsi), a w 1939 roku - 418 osób.
W 1871 roku we wsi stało 91 domów, w 1905 - 107, a w 1939 - 106.
Pierwszy budynek szkolny powstał w 1813 roku, choć nauczanie w domach chłopskich obywało się już w XVIII wieku. Szkoła została ze względu na wzrost liczby dzieci rozbudowana w 1855 roku. Przed II wojną światową działała tu jednoklasowa szkoła, a ostatnim niemieckim nauczycielem był Willi Block. Do szkoły chodziło wtedy około 50 uczniów.
Wojska radzieckie zajęły wieś z 6 na 7 marca 1945 roku.
Po wojnie działała tutaj szkoła podstawowa zlikwidowana z powodu niewielkiej liczby dzieci. Znajduje się tu filia gminnej biblioteki, działa ochotnicza straż pożarna. We wsi mieszka około 400 mieszkańców
Kawno - osiedle znajduje się dwa kilometry na południe od Pękanina. Niemiecka nazwa wsi: Kaunow. Przed 1939 rokiem znajdowało się tu duże gospodarstwo liczące 250 hektarów. Jego ostatnim niemieckim właścicielem był Pagel. Osada liczy obecnie niespełna 50 mieszkańców.
Przypomijmy, że stolica gminy - Malechowo posiada rodowód średniowieczny. Pierwsza znana wzmianka o wiosce pochodzi z 1274 roku. W latach 1275-1285 należała ona do biskupów kamieńskich, a następnie wchodziła w skład posiadłości klasztoru cystersów z Bukowa Morskiego. W 1296 roku część wsi była w posiadaniu rodziny von Gletze. Po reformacji Malechowo wchodziło w skład domeny darłowskiej.
W końcu XIX wieku we wsi powstał niewielki majątek, który przed 1939 rokiem należał do Wilhelma Schmidta.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?