Z pracy na emeryturę

Zdaniem psychologów coraz częściej obserwuje się dziś kryzysy małżeńskie związane z zakończeniem pracy przez jednego z partnerów. - Najlepiej byłoby, gdyby mąż i żona przestawali pracować równocześnie - zauważa dr Phyllis Moen, psycholożka z Cornell University (USA), która w ramach zgłębiania tego zagadnienia przez wiele lat przypatrywała się ponad pięciuset parom małżeńskim. Okazuje się, że w ponad połowie małżeństw dochodziło do większych konfliktów na tym tle, jednak - co brzmi optymistycznie - prawie wszyscy poradzili sobie z kryzysami, choć parę związków się rozpadło.

Moen odkryła, że reakcje zależą od płci osoby, która jako pierwsza w małżeństwie przechodzi na emeryturę. Mężczyzna staje się drażliwy, marudny i agresywny. Natomiast kobietę ogarniają smutek, gorycz i poczucie samotności. - Mężczyzna, który został emerytem przy pracującej żonie, powinien jak najszybciej znaleźć sobie jakieś nowe stałe zajęcie i w ten sposób dotrwać do momentu, gdy żona również przestanie pracować. Obserwacje par, które najlepiej radziły sobie z trudną sytuacją, potwierdziły, że taka taktyka sprawdza się najlepiej. Ten, kto wciąż pracuje, powinien zachęcać, namawiać drugą osobę, by poszukała sobie zajęcia. To ważne dla dobrej atmosfery w domu - mówi Moen.

Ale z namawianiem nie ma też co przesadzać. Z obserwacji wynika, że praca na emeryturze bardziej potrzebna jest mężczyźnie, niż kobiecie. Im rzadziej poprawia ona nastrój. - Samopoczucie kobiety bardziej zależy od tego, czy czuje się ona szczęśliwa w małżeństwie. Jeśli więc uważa swój związek za udany, łatwo wypełni sobie życie różnymi zajęciami pozazawodowymi. Jeśli jednak czuje się nieszczęśliwa, ponowne pójście do pracy niewiele pomoże - mówi autorka badań. Odmienne postawy kobiet i mężczyzn wobec końca pracy zawodowej wynikają z tego, że każda z płci ceni sobie inne wartości.