Zdjęcie Marcina Bieleckiego, szczecińskiego fotoreportera, wygrało na Grand Press Photo

- Przede wszystkim gratulacje! Ale to nie pierwsza twoja nagroda na tym konkursie.

Dzięki za gratulacje. Tak, to moja czwarta nagroda. Wcześniej w 2007 roku otrzymałem nagrodę w kategorii ludzie. To był reportaż o chorym Mateuszu, który na jeden dzień został policjantem. W 2008 roku w kategorii przyroda zdobyłem nagrodę za zdjęcie drzewa na szczecińskich Jasnych Błoniach. A w 2011 w kategorii życie codzienne I miejsce za zdjęcie tancerzy na wózkach inwalidzkich.

- To zdjęcie, które wygrało w tym roku, jest bardzo smutnym obrazem.

Wręcz tragicznym. Niestety, świat wokół nie zawsze jest wesoły, a ja pracuje jako reporter i takie zdarzenie zdokumentowałem. Zdjęcie robiłem dronem.

- Byłeś tam na miejscu. Jak wyglądała cała akcja?

Byłem na miejscu (jezioro Ińsko) już dzień wcześniej, kiedy trwała akcja strażaków. Strażakom udało im się uratować 15 jeleni. Reszta poszła pod lód, zamarzła. Jelenie chciały przejść przez zamarznięte jezioro, ale lód się pod nimi załamał. To zdjęcie, które wygrało robiłem dzień po akcji strażaków.

- Przeraziło cię to co zobaczyłeś, zrobiło na tobie wrażenie?

Oczywiści, takie rzeczy robią wrażenie, choć my, fotoreporterzy już nie jedno widzieliśmy. Jednak ten obraz - martwych, zamarzniętych jeleni i to stada był przerażający.

- Dlaczego to zdjęcie, martwych jeleni, posłałeś na konkurs? Jak je robiłeś, to wiedziałeś, że ma szansę na nagrodę?

Zawsze wysyłam zdjęcia, które po prostu „czuję”. Bo to się zwyczajnie „czuje”, że dane zdjęcie ma swój „nośnik emocjonalny”, że ktoś kto będzie się na nie patrzył zastanowi się nad nim, ale też nad sprawą. W robieniu zdjęć właśnie o to chodzi. Najgorsze zdjęcie to jest zdjęcie obojętne. Wysyłam zdjęcia na różne konkursy, wysyłam te zdjęcia, które zrobiłem najlepiej.

- Skąd wiesz, że akurat to zdjęcie może wygrać?

To nie tak. Do każdego zdjęcia przykładam się tak samo. Ale przecież każdy z nas ma swoje lepsze i gorsze dni. Są też różne sytuacje. Zaraz idę na konferencję prasową - może właśnie tam powstanie moje nowe zdjęcie na kolejne Grand Press Photo.

- Nagrodę otrzymałeś parę dni temu. Odebrałeś ją?

Fizycznie jeszcze nie, ale za to była już gala wręczenia, a właściwie powiadomienia o nagrodach i zdobytych miejscach. Niestety, gala odbyła się on-line. Miałem tylko łączenie z prowadzącym i osobą, która ogłaszała werdykt. To była krótka rozmowa i to wszystko.

- Poprzednie nagrody odbierałeś osobiście?

Wtedy nie było pandemii! Bardzo żałuję, że nie udało się zorganizować prawdziwej gali i nie dlatego, aby brakowało mi występu na scenie przy odbiorze nagrody (jestem fotoreporterem i publiczne występy mnie stresują). Ale prawdziwą wartością takiej gali jest możliwość spotkania się z innymi fotoreporterami i zwyczajnie pogadanie o pracy, podzielenie się swoimi doświadczeniami. To jest to czego mi brakuje. W końcu na takiej gali spotykają się sami fantastyczni ludzie z branży z całego kraju. Rzadko są takie okazje.

ZOBACZ WIĘCEJ: 19 jeleni utopiło się w Ińsku w woj. zachodniopomorskim. Łowczy: to wina ludzi! Strażacy uratowali 13 zwierząt