10 cytatów na Dzień Dziecka. „Dzieci są jak filiżanki. Żeby się napić, trzeba najpierw nalać”. Zainspiruj się pięknymi słowami

Dzień Dziecka to doskonała okazja do tego, by przypomnieć sobie, co na temat budowania więzi z najmłodszymi mówią znani pedagodzy czy psychologowie. Z myślą o rodzicach, wychowawcach i nauczycielach zebraliśmy inspirujące słowa ekspertów.

Wiek XX był przełomowy, jeżeli chodzi o sposób postrzegania i wychowywania dziecka. To właśnie wtedy narodziło się sporo nurtów pedagogicznych, które zachęcały do tego, by postrzegać dziecko w sposób podmiotowy, realizować jego potrzeby, a nie traktować jedynie jako wykonawców poleceń dorosłych.

Te tendencje można dostrzec nie tylko, badając historię pod kątem kształtowania się relacji rodzinnych, ale także patrząc na ówczesną literaturę. To właśnie w XX wieku powstały utwory Korczaka (z kontrowersyjnym wówczas „Królem Maciusiem Pierwszym” na czele), Astrid Lindgren (w tym miejscu warto wspomnieć chociażby o wciąż lubianej Pippi Pończoszance) czy Roalda Dahla („Charlie i fabryka czekolady”, „Matylda”).

To właśnie w XX wieku, pod koniec lat 70., powstała antypedagogika – nurt pedagogiczny zakładający, że dzieci nie powinny być wychowywane poprzez manipulację, ale dzięki rozwijaniu się w atmosferze swobody i życzliwości. U schyłku ubiegłego stulecia, a dokładnie w 1981 roku, zaczęła kształtować się metoda wychowawcza zwana pozytywną dyscypliną. To podejście, zakładające m.in. rezygnację z nagród i kar, oparte jest o psychologię indywidualną Alfreda Adlera – ucznia Freuda.

Tendencje zapoczątkowane w XX wieku jeszcze silniej rozwijały się w naszym stuleciu. Coraz większą popularnością cieszy się dziś Rodzicielstwo Bliskości (Attachment Parenting), którego twórcą jest John Bowlby, zaś propagatorem William Sears. Więcej mówi się też obecnie o Porozumieniu bez Przemocy (NVC – Non violence communication), zapoczątkowanemu w latach 60. przez Marshalla B. Rosenberga.

Wszystkie te nurty wychowawcze, koncepcje czy tendencje łączy jedno. Ich twórcy i propagatorzy postulują, by starać się lepiej zrozumieć zachowania dziecka, nawet wówczas, gdy rodzicowi lub wychowawcy wydają się one trudne. Dorośli coraz częściej zaczynają wdrażać je w życie, akceptując złość dziecka czy prawo do podejmowania własnych decyzji.