Historia Koszalina: Długie rządy w cieniu tragedii

Ernst Braun swoje długie rządy w Koszalinie zaczął w 1816 roku. Jednak do francuskiego epizodu doszło kilka lat wcześniej. W 1807 roku, po zwycięskiej dla Francuzów wojnie z Prusami, miasto zostało zajęte przez francuski garnizon. Ich dowódca zażądał od koszalińskich urzędników, aby ci złożyli przysięgę na wierność Napoleonowi. Złożyli wszyscy, odmówił tylko Braun. W konsekwencji został zwolniony i do pracy w urzędzie mógł wrócić dopiero po ostatecznej klęsce cesarza Francji. Niedługo potem zostaje burmistrzem (a jednocześnie dyrektorem policji) i rozpoczyna wielką pracę nad zmianą oblicza Koszalina.

Nowy burmistrz miał szczęście. Zaraz na początku urzędowania uśmiecha się do niego los - zmienia się administracyjny status miasta i Koszalin staje się stolicą rejencji (odpowiednik polskiego województwa). Tym samym pojawiają się większe pieniądze i dotacje. Burmistrz swoją pracę zaczyna od podstaw: brukuje ulice, nadaje domom numery, instaluje pierwsze 24 uliczne latarnie, tworzy miejskie parki i stawy (w tym ten przy obecnych ulicach Młyńskiej i Piastowskiej).

W 1820 roku buduje drogę do wsi Rokosowo, a w latach 1828-1835 buduje ulicę do Sianowa przez Kłos. W latach 1849-1856 powstają drogi do Mielna i Bobolic, a 1859 roku Koszalin uzyskuje połączenie kolejowe ze Stargardem Szczecińskim.

Burmistrz Braun decyduje się tez rozpocząć budowę nowego, miejskiego ratusza. W 1828 roku wmurowuje kamień węgielny pod piękny, czwarty ratusz, który dotrwał do 1945 roku, gdy spalili go Rosjanie (stał przy dzisiejszej ulicy Zwycięstwa, w miejscu, gdzie obecnie mieści się salon jubilerski). To także ten właśnie miejski włodarz założył nowy cmentarz, usytuowany wówczas na przedmieściach Koszalina (obecnie znajduje się tu park okalający Koszalińską Bibliotekę Publiczną). Cmentarz poświęcono 15 kwietnia 1819 roku.

Niestety, ten wielki budowniczy Koszalina w swojej biografii ma też ponury okres i niezwykle krwawy epizod. W 1847 roku, podczas rozruchów w mieście spowodowanych nieurodzajem ziemniaków i głodem - który zaczął gnębić biednych koszalinian - burmistrz wydał rozkaz strzelania do protestujących ludzi. Od kul zginęło wtedy 30 osób. Do tej masakry doszło na obecnej ulicy Asnyka, a wyrzuty sumienia tego wielkiego burmistrza miały dręczyć do końca jego życia. Ernst Braun zmarł w 1859 roku w wieku 77 lat.

Został pochowany na cmentarzu, który sam stworzył, a niedługo po jego śmierci koszalinianie jedną z nowych ulic - dziś ulica Traugutta - nazwali jego imieniem.