Światowy Dzień Dawcy Szpiku Kostnego. Jesteście na liście?

Wśród tych blisko 700 dawców z zachodniopomorskiego jest też Paweł Chochołowki z Koszalina, który kilka lat temu oddał szpik wtedy 52-letniej Włoszce, która walczyła z ostrą białaczką. Wspomina, że w banku szpiku był już wtedy od kilku lat. Jak zareagował na informację o tym, że zostanie dawcą? Opowiada, że to było niezwykłe uczucie: - Po pierwsze to takie niezwykłe, że gdzieś tam we Włoszech jest moja "bliźniacza" mama, ktoś, kto ma tak podobny układ genów do mojego — opowiada. - Oczywiście nie bez znaczenia jest też fakt, że oddając szpik naprawdę ratuje się czyjeś życie.

Pan Paweł wie, że choć minęło już kilka lat kobieta, która dostała jego szpik żyje. Nigdy się nie spotkali, nie rozmawiali, bo Włosi, nie kontaktują ze sobą dawców i biorców, tak jak to ma miejsce np. w Polsce. - Ale raz w roku dostaję informacje o tym, czy żyje — zdradza.

Znalezienie genetycznego bliźniaka to trochę jak trafienie głównej wygranej w loterii. Tylko 25% pacjentów znajduje dawcę wśród swoich bliskich, 75% z nich zdanych jest na poszukiwanie swojego genetycznego bliźniaka. Dlatego mimo tego, że mamy w Polsce już ponad 2 miliony zarejestrowanych dawców, nie zawsze w bazie udaje się znaleźć genetycznego bliźniaka. Aby organizm nie odrzucił przeszczepu, dawca i biorca muszą wykazać zgodność markerów tkankowych HLA, co sprawia, że znalezienie odpowiedniego dawcy jest trudne.

Przeszczepienie szpiku kostnego jest często jedyną metodą leczenia dla osób z niektórymi nowotworami i chorobami genetycznymi, które upośledzają zdolność szpiku kostnego do prawidłowej pracy.

Komórki szpiku kostnego, podobnie jak krew, są cennym lekiem, który nie może być wytworzony sztucznie. Często stanowią jedyną szansę na życie dla pacjentów, którzy ich potrzebują. Szpiku kostnego nie da się przechowywać, dlatego gdy pacjent potrzebuje przeszczepienia, rozpoczyna się proces poszukiwania zgodnego dawcy.

Szpik można pobierać odfiltrowując krew lub z talerza kości biodrowej, tą drugą — bardziej inwazyjną metodę — stosuje się rzadko. Odfiltrowywanie szpiku z krwi jest prostą i bezbolesną procedurą. - Samo pobranie szpiku w moim przypadku było banalnie proste. Polegało na podłączeniu dwóch wenflonów (po jednym do każdej ręki). Jedną ręką krew wypływała do separatora, który oddzielał szpik, a drugą ręką krew wracała. Jak długo to trwało? Jakieś trzy godziny — opisuje pan Paweł.

Warto zostać dawcą. To bardzo proste. Zgodnie z polskim prawem, dawcą szpiku może zostać każda zdrowa osoba dorosła, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych. Istnieją jednak pewne przeciwwskazania, takie jak cukrzyca, choroby autoimmunologiczne, nadciśnienie tętnicze, alergia, zarażenie wirusem HIV, choroby nowotworowe, przebyty zawał i udar, otyłość i niedowaga, uzależnienie od alkoholu, narkotyków i leków.

Jeżeli chcecie uratować komuś życie, już dziś zarejestrujcie się w bazie dawców. Możecie zrobić to przez internet na przykład korzystając ze strony Fundacji DKMS.