Cebula siedmiolatka jest najlepsza na gruby szczypior. Jest łatwa w uprawie i rośnie przez wiele lat. Sprawdź, kiedy i jak ją posiać

Cebulę siedmiolatkę uprawia się przede wszystkim z myślą o jej liściach – to gruby, smaczny i aromatyczny szczypior. Natomiast nie doczekamy się od niej okazałych części podziemnych, jak u cebuli zwyczajnej. Jednak siedmiolatkę warto mieć, bo jej szczypior ożywi smak kanapek, sałatek itp., w a dodatku pojawi się co roku i to wczesną wiosną. Inna nazwa tej rośliny to szczypior dęty (Allium fistulosum).

Polecamy też: Cienki szczypiorek, czyli czosnek szczypiorek. Sprawdź, jak go uprawiać w ogrodzie i na balkonie

Nasiona tej cebuli bez problemu kupimy już wczesną wiosną. Kosztują ok. 2-3 zł. Nasiona wysiewa się już w marcu i kwietniu, bezpośrednio do gruntu. Ale można to także zrobić później, nawet do połowy sierpnia. Właściwa głębokość siewu to 1-2 cm. Odległości między rzędami to 30 cm.
Cebula siedmiolatka wschodzi dość szybko. Przeważnie okazuje się, że jest posiana zbyt gęsto. W takiej sytuacji trzeba zrobić przerywkę i zostawić rośliny co 15-20 cm (cebule rozrastają się). Ich nadmiar można przesadzić lub… zjeść (wtedy przerywanie najlepiej zaplanować na kilka dni).

Ta cebula nie jest specjalnie wymagająca. Lubi stosunkowo żyzną glebę, najlepiej rośnie w drugim roku po oborniku, potem warto zasilać ją kompostem. Jest dość odporna na suszę, choć przy przedłużającej się, jej liście mogą mieć gorszy smak. Podlewanie zaleca się w okresie wschodów (jeśli jest sucho), a potem, gdy dłużej nie pada. Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych, ale znosi też lekki cień.

Sprawdź też: Czym różni się szczypiorek od szczypioru oraz od dymki i zielonej cebulki. Cienki i gruby szczypior bez tajemnic

Nazwa tej cebuli pochodzi od jej trwałości, choć w praktyce może on być nawet dłuższy niż 7 lat. Roślina jest odporna na mróz i bez problemu zimuje w Polsce.

Liście tej cebuli szybko odrastają i można je ścinać wielokrotnie w ciągu sezonu. Około czerwca roślina zakwita na biało, a wtedy smak liści staje się gorszy. Dlatego warto liście systematycznie ścinać, żeby nie dopuścić do kwitnienia. Z drugiej strony kwiaty też są jadalne – i pięknie wyglądają w potrawach – a jeśli roślina zawiąże nasiona, może się też sama rozsiać. Kwiaty są miododajne i przyciągają owady zapylające, szczególnie trzmiele.

Poza zwykłym szczypiorem możemy mieć też bielone pędy. W tej wersji są popularne m.in. w kuchni azjatyckiej. Żeby otrzymać bielony pęd (czyli z długim białym odcinkiem, podobnie jak u pora), rośliny trzeba obsypywać ziemią podczas wzrostu. Robi się to kilkakrotnie, a bielone pędy wyrywa się do jedzenia, więc tak przygotowane rośliny są „jednorazowe”.