Kobieta Przedsiębiorcza: Wszystkiego nauczył mnie tata

- Od ilu lat prowadzi pani swój biznes?
- Sklep przemysłowy mam od dwudziestu lat. Dzięki temu doskonale znam swoich klientów, do większości mówię po imieniu. Pamiętam, kto jaki rozmiar obuwia nosi, której pani polecić odpowiedni kolor farby do włosów. Hołduję zasadzie, że jestem tu dla klientów i zawsze chętnie im pomagam.

- A oni to docenili zgłaszając pani kandydaturę do tytułu Kobiety Przedsiębiorczej. Jak zaskarbiła sobie pani to wielkie uznanie?

- Chyba doświadczeniem w pracy z ludźmi. Tak naprawdę zaczęłam pracę za ladą, kiedy miałam dwanaście lat. Tato w jednym pokoju prowadził sklep, w drugim mieszkaliśmy. Po szkole obsługiwałam klientów i ojciec zawsze mi powtarzał: tylko rób to dobrze. Od niego wszystkiego się nauczyłam. Wiedziałam, że to właśnie praca dla mnie. Później skończyłam szkołę handlową, ekonomiczną i zrobiłam kurs pedagogiczny, żebym sama mogła uczyć.

- Ile ekspedientek było pani uczennicami?

- Piętnaście. Teraz też mam w sklepie uczennicę.

- Jest pani bardzo zapracowana, a mimo to znalazła pani czas na swoją wilka pasję, czyli śpiew.

- Tak. Założyłam w Boninie chór Bandoska, w którym śpiewa jedenaście pań. Mamy na koncie już sporo sukcesów, na przykład drugie miejsce na przeglądzie chórów w Szczecinie. Śpiewam jeszcze w trzech innych chórach, bo śpiew i sklep to dziś całe moje życie.

- Dlaczego nazwała pani chór Bandoska?
- Bo to tytuł piosenki "Zachodź że słoneczko", która opowiada o ciężkiej pracy.