Plebiscyt: Menedżer z duszą Romana Kowalewicz

- Kilka miesięcy temu zakończyła się modernizacja Złocienieckiego Ośrodka Kultury i kina "Mewa". Dzisiaj kino jest jednym z najchętniej odwiedzanych w mieście miejsc. A to przecież Pani zasługa.

- Nie tylko moja. Bez pomocy władz miasta i pracowników ZOK nie dałabym rady. O konieczności przebudowy kina mówiło się od lat. Ja zabiegałam o to od 1997 r., ale wówczas brakowało pieniędzy. Pięć lat temu kino zostało zamknięte, bo w świetle nowej ustawy nie spełniało przepisów przeciwpożarowych. Powstała wówczas dokumentacja techniczna. Ośrodek Kultury wykupił budynek od gminy. Dwa lata temu rozpoczęła się budowa. A ja - z konieczności - oprócz dotychczasowych obowiązków dyrektorki i instruktorki tańca, musiałam podjąć się roli osoby czuwającej nad realizacją prac.

- Czy nie ucierpiała przez to praca z młodzieżą. Przecież wcześniej prowadziła Pani zajęcia artystyczne, szkoliła tancerzy?
- Nie będę ukrywała, że przez ostatnie dwa lata praktycznie nie prowadziłam działalności artystycznej, skupiając się na budowie. Ale taka była wówczas konieczność. Za to teraz mamy wspaniały obiekt, którego inni nam zazdroszczą. Mamy wspaniałą salę widowiskową i pracownie artystyczne dla młodzieży. Jest też satysfakcja, że doprowadziliśmy do końca coś, co przez wiele lat służyć będzie mieszkańcom Złocieńca.

- Czy po tych doświadczeniach związanych z budową teraz czuje się Pani bardziej menedżerką czy artystką realizującą swoje pasje taneczne w pracy z młodzieżą?
- Teraz czuję, że można łączyć obie te role. Szczególnie w małych miejscowościach, w niewielkich ośrodkach kultury łączenie pasji artystycznych z dobrą organizacją pracy i zarządzaniem bardzo się przydaje i jest skuteczne.

- Dziękuję za rozmowę.