Lotnicy, których żałuje cała Polska

Gen. bryg. pilot Andrzej Andrzejewski

Dowodził 1. Brygadą Lotnictwa Taktycznego. Był absolwentem Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej i Akademii Obrony Narodowej. Służbę wojskową rozpoczął w 1985 roku jako pilot 8. pułku lotnictwa myśliwskiego. Od 2000 roku w 1. BLT w Świdwinie.

Zaczynał jako starszy inspektor, później został zastępcą dowódcy brygady. I wtedy już raz cudem uniknął śmierci. 19 sierpnia 2003 roku usiadł za sterami Su-22 i wystartował z lotniska w Świdwinie.
Miał na poligonie w Wicku Morskim odpalić rakiety cele. Na wysokości blisko trzech kilometrów i w odległości 21 kilometrów od lądu został omyłkowo zestrzelony przez przeciwlotników. Rakieta trafiła w samolot i wybuchła, ale generał zdążył się katapultować.
W kamizelce ratunkowej i ze spadochronem wpadł do morza. Na pomoc czekał w wodzie półtorej godziny. Wytrzymał.
Wielu myślało, że to zdarzenie go zmieni, że może już nie wsiądzie do samolotu jako pilot. Ale on już po kilku miesiącach wrócił do latania. Od tamtej pory jednak często powtarzał, że dostał drugie życie.
Awans generalski otrzymał 11 listopada 2006 roku i wtedy objął też dowództwo w 1. BLT. Miał 46 lat, w maju obchodziłby kolejne urodziny. Od niedawna mieszkał w Połczynie Zdroju. Zostawił żonę i dwie dorosłe córki.

Podpułkownik pilot Zdzisław Cieślik

Podpułkownik pilot Zdzisław Cieślik

Szef szkolenia w 1. Brygadzie Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie. Był częstym gościem uczniów Szkoły Podstawowej nr 3 w Świdwinie. - Był bardzo lubiany - powiedziała Anna Masłowska, dyrektorka szkoły. Współpracował też bardzo serdecznie z harcerzami z Trzcianki. Organizował wycieczki i spotkania w jednostce.

Major pilot Robert Maj

Major pilot Robert Maj

Szef sekcji szkolenia lotniczego w 1. Brygadzie Lotnictwa Taktycznego. W 1983 roku ukończył Liceum Lotnicze w Dęblinie. Miał 43 lata. Mieszkał w Koszalinie.

Major Mirosław Wilczyński

Major Mirosław Wilczyński

Szef sekcji techniki lotniczej w 1. Brygadzie Lotnictwa Taktycznego. Skończył Wojskową Akademię Techniczną na kierunku samoloty i śmigłowce. Od początku służby był związany ze Świdwinem. Majorem był od 1996 roku. Służył w 40. pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego i 3. dywizji lotnictwa. W 1. BLT od 2000 roku. Miał 48 lat. Zostawił żonę i dwójkę dzieci.

Pułkownik Dariusz Maciąg

Pułkownik Dariusz Maciąg

Dowodził 21. Bazą Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie. Był absolwentem Liceum Lotniczego w Dęblinie, które ukończył w 1984 roku. I to tu zaczęła się jego przygoda z lotnictwem. Po tej szkole został powołany do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej również w Dęblinie. Swoje kwalifikacje podwyższał w 1985 roku. Wtedy to przez rok służył w 41. pułku lotnictwa myśliwskiego, a następnie w 40. pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego i 40. eskadrze lotnictwa taktycznego. W Świdwinie szkolił się na Su-22. Od 1990 roku w garnizonie świdwińskim, z przerwami na liczne kursy, szkolenia i studia. Jeszcze wtedy miał nieco czasu na ulubione hobby - wędkarstwo. Jednak od 2000 roku, gdy rozpoczął dwuletnie studia w Akademii Bundeswehry, na rybach nie był ani razu. Za to tam zaraził się narciarstwem i starał się raz w roku wyjeżdżać w góry. W końcu grudnia 2002 roku był młodszym specjalistą w 1. BLT. Od lipca 2004 roku do października 2006 roku pełnił obowiązki dowódcy 40. eskadry lotnictwa taktycznego. Następnie został słuchaczem w Akademii Obrony Narodowej. Zostawił żonę. Mieszkał w Kołobrzegu.

Major Piotr Firlinger

Major Piotr Firlinger

Był szefem sekcji techniki lotniczej w 21. Bazie Lotniciwa Taktycznego w Świdwinie, w której służył od września ubiegłego roku. Pracował także jako nieetatowy inspektor bezpieczeństwa lotów. Koledzy z bazy wspominają go jako solidnego i pełnego pasji żołnierza. W 1994 roku skończył Wyższą Oficerską Szkołę Radiotechniczną w Jeleniej Górze. Miał 36 lat. Pozostawił żonę i dwójkę dzieci.

Podpułkownik pilot Wojciech Maniewski

Podpułkownik pilot Wojciech Maniewski

Dowodził 40. eskadrą lotnictwa taktycznego w Świdwinie od października 2006 roku. Wcześniej od lutego do lipca 2004 roku pełnił tymczasowo obowiązki dowódcy. Dowodzona przez niego eskadra siedem lat czekała na swój sztandar i dzięki fundatorom dostała go 20 października 2007 roku. Pieniądze zbierał komitet społeczny. Dzień przekazywania sztandaru był wielkim wydarzeniem dla całego miasta. Podpułkownik Maniewski jako jeden z pierwszych wbijał jeden z symbolicznych gwoździ w drzewiec sztandaru. Z dumą oddawał później sztandar swoim żołnierzom. Osierocił niepełnosprawnego synka. Koledzy z jednostki postanowili pomóc rodzinie. Zbierają pieniądze na dalszą rehabilitację dziecka.

Kapitan Grzegor z Stepaniuk

Kapitan Grzegor z Stepaniuk

Był szefem techniki lotniczej w 40. eskadrze lotnictwa taktycznego w Świdwinie. Z eskadrą związany od początku wojskowej służby. Absolwent Wojskowej Akademii Technicznej, którą ukończył w 1989 roku. Miał 39 lat. Pozostawił żonę i dwoje dzieci.

Major Krzysztof Smołucha

Major Krzysztof Smołucha

Był specjalistą, pracownikiem działu współpracy cywilno-wojskowej Dowództwa Sił Powietrznych. Absolwent koszalińskiej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej. Ukończył ją w 1980 roku. Awans na majora uzyskał w 1992 roku. Trzy lata później ukończył kurs instruktorów języka angielskiego w USA. W latach 2000 - 2001 był obserwatorem wojskowym z ramienia ONZ w Etiopii i Erytrei, a w 2004 roku służył w Iraku. Na misji był szefem wydziału do spraw integracji i logistyki. Mieszkał w Koszalinie wraz z żoną i synem. Miał 53 lata.

Podpułkownik Zbigniew Książek

Był zastępcą dowódcy 22. Bazy Lotniczej w Malborku. Absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze. Mieszkał w Świdwinie, z którym był mocno związany. W minionej kadencji samorządowej był radnym miejskim, w obecnej również zasiadał w radzie, w której pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. Podpułkownik Książek niedługo miał zakończyć swoją służbę w lotnictwie. Miał 49 lat. Pozostawił córki i żonę.

Kapitan pilot Leszek Ziemski
Był absolwentem szkoły lotniczej w Dęblinie. Od początku kariery zawodowej związany ze Świdwinem. Służył najpierw w 40. pułku myśliwsko-bombowym, potem w 40. eskadrze lotnictwa taktycznego. Tu był szefem sekcji, inspektorem bezpieczeństwa lotów. To on był jednym z nielicznych pilotów, którzy mieli zaszczyt wbijać symboliczny gwóźdź w drzewiec sztandaru eskadry. - Takie wyróżnienie spotkało tylko najlepszych - słyszymy od mjr. Wiesława Gaska. Pozostawił żonę i dwoje dzieci.