Katarzyna Figura: Sztuka jest po to, by nas zadziwiać, rozwijać, byśmy mogli iść dalej [wideo]

- To cudowne, że mogę być z wami na pierwszym festiwalu, poświęconemu sztuce filmowej dla dzieci, bo dzieci... są najważniejsze! - podkreśliła aktorka. Katarzyna Figura nigdy nie była gościem „starszego brata” nowej imprezy - festiwalu Młodzi i Film, ale widzowie mogli ją w Koszalinie w filmach debiutantów zobaczyć. Zagrała w dwóch obrazach laureatów MiF-u - „Bejbi blues” Katarzyny Rosłaniec i „Obywatelu świata” Rolanda Rowińskiego.

Tyle o „dorosłym” kinie, bo aktorka przyjechała na wielkie święto kina dla dzieci. Sztukę i młodość pięknie połączyła. Podkreśliła, że sztuka jest wolnością, a najpiękniej wyraża się to w świecie najmłodszych.

- Dziecięcy zachwyt światem, otwarcie na jego piękno, na piękno człowieka, na cudowność życia - to geneza sztuki - zaznaczyła. - To geneza prawdziwego, kreatywnego, a nie wymyślonego życia. Kiedy dziecko ma tę wolność, by być ciekawym świata, to rosnąc, zmieniając się w dorosłego człowieka, będzie doceniać swój największy skarb. Jest nim indywidualność.

Wiele z filmów dla dzieci powstaje na podstawie książek. Katarzyna Figura zdradziła, jakie filmy i książki towarzyszyły jej w czasach dzieciństwa.- Wychowałam się na baśniach Andersena, które czytał mi tata i tych bardziej groźnych baśniach braci Grimm. Dziś może dzieciom trudno będzie w to uwierzyć, ale kiedy ja byłam dzieckiem, telewizora nie było. Moją wyobraźnię kreowały radio i książki. Wtedy na antenie nie było tylu informacji i reklam. Była za to muzyka, czytana literatura i teatr radiowy - wspominała aktorka. Dodała też, że dzięki audycjom radiowym... zwiedzała świat.

- Wtedy nie można było podróżować. Nie było mowy o poznawaniu innych krajów. Z ojcem, który był lekarzem weterynarii, odbywaliśmy podróże palcem po mapie, a z radia sączyła się muzyka z danego kraju. To budowało moje wyobrażenie o nim - opisywała.

A kiedy w domu pojawił się już telewizor, mała Kasia została fanką programu „Z kamerą wśród zwierząt” państwa Gucwińskich. - Oni mówili jak wygląda świat. I znów, dziś trudno w to uwierzyć, bo jeśli chcesz zobaczyć tygrysa, to go zobaczysz. Nawet w drodze z Gdyni do Koszalina widziałam prywatne safari... - uśmiechnęła się aktorka.

Książki kochała (miłość przekazała w genach dzieciom). Tę o misiu Paddingtonie jako dziewczynka czytała po angielsku. Tak uczyła się języka. - Było jeszcze „Cygańskie serduszko”. Przez rok mieszkaliśmy w Mławie, gdzie tata objął klinikę. Tam mieszkało też wielu Cyganów. Mieli wozy, wieczorem urządzali tańce, śpiewali. Było to bardzo barwne. Jednocześnie tata czytał mi o cygańskich podróżach po Europie. Już słowo „Europa” miało wielką moc. To była ważna książka. Podobnie jak „Tajemniczy ogród”, do której wiele razy wracałam - podkreśliła aktorka.

A filmy? Tu pada znany tytuł: „Czterej pancerni i pies”. - Z kolegami z klasy w czasie przerw odgrywaliśmy scenki z serialu. Często byłam Jankiem, czasem grałam Szarika. Jedna taka akcja zakończyła się niefortunnie. To było w domu. Ja grałam czołgistę, a kolega Niemca. Wziął pistolet, niestety nie był plastikowy, tylko metalowy, a ja zwinnie unikałam strzałów. Zdenerwował się i... rzucił we mnie tym pistoletem. Zębów na szczęście mi nie wybił, ale bliznę, taką pamiątkę z serialu mam do dziś - śmieje się Katarzyna Figura. - Żyłam w szczęśliwych czasach, choć było w nich trochę niemożności. Wiele musiało wypływać z nas, z dzieci. Może później stanowiło to o tym, jaką zostałam aktorką - zaakcentowała Katarzyna Figura, mówiąc o wyobraźni, kreowanej przez filmy i książki. Wyobraźni tak ważnej nie tylko w świecie dziecka.

Popularne na gk24:

• Nie wszystkie trzylatki znajdą miejsce w przedszkolach w Koszalinie
• Stanisław Gawłowski na kserokopiach IPN. ABW wyjaśnia: to zawiadomienie, to był nasz obowiązek
• Śledztwo w sprawie korupcji. Oskarżony archeolog z Koszalina
• Pięć rodzin z Bukowa straciło dach nad głową w pożarze [wideo]
• Rok 1952. Krwawy romans pod Człuchowem: zabił żonę i kochankę

Gk24.pl